Lover

Kabanata 19

Hindi ako nakatulong nang maayos dahil sa suot kong cast.

Kinaumagahan ay basta na lang ako sinabihan ng anak ni Richard Villafuente na tumabi daw sa kaniya sa bus. Hindi naman ako nag-tanong kasi ang sama ng tingin sa'kin. Tapos baka kapag umangal ako ay dalihin ang naka-cast kong kamay. Ang sama pa naman ng ugali non.

Kailangan natin palagi ng Plan A-Z at isama na rin natin ang numbers na 'yan para sure.

Walang angal akong naka-upo sa tabi nito. Parang isang bata na inutusan na pumirme sa tabi.

Ito din ay walang imik na naka-tanaw sa dinadaanan namin.

“Mom called and asked me about your whereabouts told her that you got hurt and got your both hand casted.” Pormal na ani nito habang naka-tingin pa rin sa labas.

“I will just call her myself and inform her that I will be fine,” Maagap kong sagot dito habang ito naman ay binalingan ako at mariing tinignan.

“Oh, why?” Kinakabahang tanong.

“You are not stupid, are you?” She asked in annoyed tone.

“I am not. Hoy, Miss kanina ka pa ha!” Reklamo ko dito samantalang inirapan lang ako nito.

“Mom asked me to help you with stuff until you recover especially in school. We will try to make some adjustments for you since it would be necessary.” She stated casually while still eyeing me closely.

“Okay lang ako. I don't need someone to babysit me. I can handle myself.” Sagot ko naman dito na nagpa-ikot ng kaniyang mga mata.

“Suit yourself,” Mapang-hamong saad nito at saka tumahimik nang tuluyan at binalingan ang bintana.

Naiinis naman ako dahil minimal na galaw lang ang kaya kong gawin. I cannot freaking grip anything. This will be bad. I feel like I am digging up my own grave.

Ilang oras ang byahe at tahimik lang ang katabi kong abogada noong tumigin ako ay naglalaro ng cooking madness sa kaniyang cellphone. At mukhang pro naman si Attorney.

And I could never. My patience is not made for that kind of sick game. She so invested to her game while I am so amused with how her subtle satisfied smirk print easily on her face as well the little eye brow twitch when she is not that satisfied. Her game continues while I remained silent while watching like a patient kid for my mother to return from an additional stuff to be punch on the cashier.

“Stop peeking to my game you are bringing bad luck,” Mapang-uyam na kumento nito na nagpa-labi sa'kin nang bahagya.

Ang sama ng ugali niya. Alangan namang laruin ko ang phone ko or manood ako doon. Hindi ko nga mahawakan. Ang lakas din talaga ng tama niya sa utak.

“I am not doing anything kaya. I am just watching.” Mariing depensa ko. Habang nag-kibit balikat lang ito at nagpatuloy maglaro ngunit mas malayo ng bahagya ang anggulo para mahirapan ako sumilip. Ang sama talaga ng ugali. Minus points 'tong babaeng ito sa langit.

Hindi man lang makisama sa'kin. Pinabayaan ko na lang ito dahil wala rin naman akong magagawa.

Ilang oras akong tumingin sa kawalan habang busy naman ang katabi ko sa cellphone niya.

***

Around Lunch ay nag-stop over muna kami para na din makapag-pahinga at ma-kondisyon ulit ang sinasakyan namin.

Nagugutom na ako. Nandito naman si Hailey.
Pwede ko naman siyang paki-suyuan na subuan ako pansamantala.

Thank you, Hailey. Hulog ka talaga ng langit. Samantalang yung isa d'yan na mukha namang anghel pero panget ang ugali.