Lover

Kabanata 49

And killing it with grace.

***

Nagulat naman kami nang magpaalam na si Attorney pauwi. She is backed with her untouchable aura. Always mighty and intimidating.

Hindi rin nito iniwasan ang tingin ko. She made an eye contact but her face and eyes remain passive.

Ako din ay naguguluhan sa sarili ko. Ako naman ang may gusto na huwag niya na akong guluhin. At ito na nga at ibinibigay niya na. Pero may part pa rin sa'kin na nag-aantay na baka mahihintay niya ako na kukumbinsihin niya akong subukan ulit namin.

But knowing Rev, she is the person to waste her time on something. But when she knew it was a losing game she will save herself. And I guess she is saving herself.

“Ruelle, ihatid mo Rev hanggang Manila.” Utos ni Lolo. Wala namang umimik para mag-reklamo. Ako din ay walang nagawa.

“Lo, it's fine. I can manage on my own.” Reverence said while giving Lolo a reassuring smile.

“No. Ruelle will send you home. End of Discussion.” Ani pa ni Lolo kaya ngumiti na lang ito at tumango ulit.

Kaya walang imik kaming pumunta sa sasakyan. We are going to use the Lexus model since iyon lang ang nahagip kong susi kanina.

I opened the door for her. She murmured a quick thanks. Namayani ang nakakabinging katahimikan sa amin.

Busy ito sa phone niya habang nasa byahe kami. May mga sunod-sunod na emails at text messages na bumaha sa phone niya.

May tumawag bigla.

“Hey, Uno.” Sagot nito sa tawag. Fucking Caspian Ace.

“No. I am okay. Hindi mo na kailangan sunduin. Ihahatid ako pauwi.” Ani nito sa kabilang linya. Bakit ba hindi sinabi na ako ang maghahatid sa kaniya pauwi?

“Caspian, I already said no.” Tumaas ang boses na nito. Kita mo rin ang masungit na ekspresyon nito.

“Kilala ko ang maghahatid sa'kin. Stop being an ass. You are not helping.” May inis na wika nito habang feeling ko ma iniinis pa siya ng kausap.

“Shut the fuck up! Okay! Ruelle is sending me home. Stop being a fucking asshole. And I already rejected you. No, Caspian. Bye.” Galit na nito sabay bagsak ng phone. Nakita ko pa rin ang masungit na ekspresyon nito. She sighed while closing her eyes tightly.

Tahimik lang itong yumakap sa sarili habang inihilig ang ulo sa bintana.

***
Nagulat naman ako nang biglang umungol na parang nahihirapan si Attorney habang natutulog.

Nakita ko naman ang pag-agos nang masaganang luha gilid ng kaniyang mga mata.

“No...No... Don't touch me... I-Ichi...” Umiiyak ito habang bumabaling ang ulo. Maririnig mo din ang ibayong takot nito.

“Hey.. Hey, wake up.” Tapik ko dito. Agad naman itong napabalikwas. And relief washed her as soon as she darted her gaze to my face.

She shut her eyes tightly as if running away from her own reverie.

Mabilis dumaan ang oras at narating na namin ang condo niya. Tahimik namang utong bumaba at nagpaalam. She also said a quick thanks before leaving me alone.

But I watched her walked into the building. Finally disappearing from my view.

****
Reverence Deil

On daily basis I received a crappy treatment from my colleagues. The guys in each class gave me unwanted gross invitation. I stayed each night finishing every worksheet because the checker refused to check mine just because I am not an American.