Lover

Kabanata 21

Maaga akong hinatid ng Driver namin. Tanggal ang angas ko sadya dahil ipinagbubukas pa ako ngayon ng pinto ng kotse. I am so humiliated nung nasa parking kami.

The maids even helped me to put this damn uniform.

Yung dominant hand ko nagagamit ko naman kahit naka-cast. Kaso ginagawa ko lang 'yon kapag nag-ccr.

I don't want someone to help me with peeing and stuff. I am not an imbecile. This is the reason why this situation is making my blood boil. I was raised to be independent. 

I rarely bother someone to help me out. And this feeling is ugly. I feel so fucking insecure with these casted hands.

Ganun ba talaga ka-tigas ang mukha ng mga lalaki na 'yon. Sana pala sinipa ko na lang sila. Kaso baka kapag paa ang gamitin ko ay mapasobra at dumiretso ang mga 'yon sa morgue.

Mabuti na lang at lecture lang ang buong two weeks at wala pang pa-quiz at kung ano man.
When Hail spotted me. She greeted me with the usual peck on my cheek and murmur her morning greetings.

The first class was our major. I don't bother to ask the name of that Professor. They are not that good, so why bother?

“Rue, sunod ka nalang sa cafeteria ha?” Ani ni Hail na naunang lumabas sa'kin. Ako naman ay tumango lang dahil binitbit na din nito ang gamit ko palabas.

I am really grateful to have a close friend like Hail. Sobrang thoughtful at sensitive. Hindi na kailangan sabihan. At sobrang supportive din na bully lalo na kapag tungkol sa love life.

Paano ba naman tinatanong ako kung kumusta daw kami ng crush ko? Akala mo naman talaga merong ganap. Counted ba na sinungitan ako kahapon tapos sobrang formal niya mag-text.

Akmang palabas na ako noong may tumawag sa'kin. Kaklase ko siya. I don't know her name. Pero lagi ko siyang nakikita sa class kaya pamilyar na ako sa mukha niya. Kaya tumigil ako at hinarap siya.

“Ruelle,” Tawag ulit nito sa'kin.

“I am sorry. Do I know you?” I asked, frankly. Dahil ayokong mag-panggap na kilala ko siya kahit na hindi naman.  Ngumiti muna ito bago ako sagutin.

She looks fine. Around 5'4 with pretty dark brown eyes, small nose, plump cheeks and pinkish lips. Bumagay din dito ang maputing balat nito. At maganda ang ngipin niya.  Kung standard of beauty ay above average siya. Because I feel like there's more than her face.

“We are in the same class. I am Shane Villegas, I write for the school paper.” Magalang naman na sagot nito habang kahit naguguluhan ay tumango ako.

“So, what do I owe this pleasure?” Balik ko naman dito.

“Ah, we heard from our source that you are a licensed Chemical Engineer and add the fact that you are popular sa school. So, our head decided if pwede ka ba ma-interview para sa featured article namin.” She said, carefully.

“Hmm okay.” I replied while giving her smile.
Tumingin pa siya sa akin na para bang hindi makapaniwala na tinanggap ko ang offer niyang interview.

“Oh, thank you!” Masiglang saad nito and lunged to hug me. Buti na lang ay hindi nasagi ang naka-cast kong kamay. This is very awkward.

At napansin naman niya ang stiffness ko.

“Oh, shoot! I am really sorry!” Aligagang ani nito habang tinitignan ang naka-cast kong kamay.

“No, it's fine.” I gave her a reassuring smile at nag-paalam na ito sa'kin.

“No, sorry talaga. I was overwhelmed na pumayag ka magpa-interview. Hesitant ka kasing lapitan ng higher year kaya ako ang inutusan nilang kausapin ka tutal mag-kaklase daw tayo.” Nahihiyang paliwanag nito habang ako naman ay magalang lang na ngumiti dito.