Lover

Kabanata 20

Mapayapa naming narating ang Manila.  It's almost 7:30 pm. Kudos sa traffic na mas nagpabagal pa sa pag-usad namin. If you will ask me about the whereabouts of Sungit. Hindi ko lang alam. Paano ba naman kase mas pinili magpahatid kay Professor Flores. Tapos iniwan akong walang kasama.

Buti na lang kamo ay napaki-usapan kong i-dial para sa'kin ang number ni Ate Wayne.
Naka-tayo ako sa parking habang nag-aabang sa pagdating ni Ate Wayne na salamat sa Diyos at hindi busy.

Si Hail naman ay nag-paalam na sa'kin. Si Zoel naman ay maaga ang dismissal. Yung mga kaklase ko din ay mga nauna na rin magsi-uwi.

Ako na lang halos ang tao dito sa parking lot.
Nagulat naman ako sa pagdating ng dalawang sasakyan sa gawi.

And the Red Ferrari is owned by a smiling Ate Wayne. At yung Black Aspen naman ay kay Sungit. Diba umalis na siya? Ano pang ginagawa niya dito? Maybe her parents forced her to drive me home.

Bahala siya sa buhay niya. May sundo na ako.
Ate Wayne gracefully get out of her gorgeous car. Bagay sa may-ari ng kotse. Maganda din. Well, wala namang panget sa pamilya namin. Kung meron man ay sigurado akong ampon 'yon. There's no Syquia or Constantine na hindi maganda.

“Baby!” May kalakasang tawag nito. Sakto namang din baba ni Professor Villafuente sa kotse niya.

“Hello to you, too.” Naka-ngiting bati ko. Ngunit kumumot naman ang noo nito noong mapansin niya ang naka-cast kong mga kamay.

“What happened to you baby?” She asked worriedly at tuluyang lumapit sa akin upang mas makita ang naka-cast kong kamay.

She is busy inspecting my hand when a faked cough interrupted her.

Nag-angat ng tingin ang pinsan ko. To only see a resting bitch face of Reverence Villafuente.

“Fancy seeing you, Atty. Villafuente!” Bati naman ni Ate Wayne dito. Ito naman ay pormal na ngumiti dito.

“Likewise, Atty. Rowen.” She said formally. Ewan ko sa dalawang 'to pero parang may bad blood sila. Or imagination ko lang 'yon.

“So, you are a professor here?” Tanong ni Ate dito. Pero parang gustong sagutin nung makahulugang tingin ni Professor Villafuente si Ate ng sarcastic na obviously.

“I am,” She replied and flash a small fake smile.  “And I was about to pick up someone.” She added.

“Oh, where's my manners. Atty. Villafuente this is my baby, Ruelle Constantine.” Pagpapakilala ni Ate sa'kin. At sobrang na-cringe ako sa baby. Please lang, mamaya kung ano pa ang isipin nito. Ang sarap mo batukan Ate. Lord, ikaw na po ang bahala sa'kin, Amen.

“I know her. She is my student. And she is the— oh nevermind,” She replied with now cold casual tone.

“Babi, why you didn't tell me that Atty. Villafuente is your Professor? She is one of my good acquaintance during Law School.” Ate complained like a kid. Hindi mo kina-cute 'yan Ate. Hindi ka din ba nakakaramdam na kanina pa siya nagpipigil na dalihin ang cast ko?

Professor Villafuente cleared her throat to catch our attention.

“Oh, sorry to disrupt you. I am going. Nice seeing you, Eli.” She said while giving us a subtle smile.

Habang ako naman ay laglag ang balikat na pinanood ang pangalawang beses na pag-iwan nito sa'kin. Ang sakit mo na, Reverence Villafuente. Habang nakita ko naman sa peripheral vision ko na ipinapatas na ni Ate sa kotse ang gamit ko.

“Let's go, babi.” Tawag naman ni Ate ng pansin ko after niyang ipasok  ang mga gamit ko sa backseat.

Pinagbukas niya ako ng pinto at agad na sumakay sa driver's seat.