Wife's Benefits

Chapter 33

Chapter 33: Wife's Benefits~

"Mommy, are we going back to Daddy?", tanong ni Allison.

Nasa may taxi na kami habang papauwi na sa sarili naming bahay. Kinakabahan ako. Maraming gumugulo sa isipan ko. Matatanggap pa ba ako ni Micah kung sakaling bumalik kami sa kanya? Alam kong ang awful tignan dahil ako itong nang-iwan at ngayon ay bumabalik ako para balikan ang iniwan ko. Parang ako ngayong ang naghahabol sa kanya. Will he ever accept me again? Napatawad na ba niya ako? May puwang pa ba ako sa puso niya? If I only have the chance to see him, I would say that he never went out of my mind. Lagi siyang laman ng utak ko, lagi siyang nakikita ng apparition ko, lagi niya akong kinokonsensya. Siguro ang ibig sabihin ng lahat ng iyon ay 'babalik at babalik ka din kung saan ka nagmula, Xenia, maiisip mo na ang lahat ng ginagawa mo ay mali'.

I just smirked after realizing all those on my mind then I gave a look at Allison and there's a mirth on my lips. "Yes, Sweetheart".

"Yes! I can't wait to see Daddy!", she burst with a joyous grinned.

Ngumiti lang ako sa kanya at patuloy ang kanyang pagkagalak.

"I'm going to hug him so much and tell how much I missed him. Mommy, I'm so excited!", walang tigil niyang sabi at hinawakan pa ang braso ko para kumbinsihin akong excited nga talaga siya.

Patuloy lang ako sa pagngiti sa kanya. I knew how she was longing to her daddy kaya siya ganyan kasaya.

"I really wanted to be with Daddy. I am actually not comfortable with Tito Dale. I more like Daddy than him", she muttered to herself.

Napatingin lang ako sa kanya. Kahit kailan walang kahit sino ang makatutumbas ng pagmamahal ng isang ama sa kanyang anak.

Pagkalipas lang ng isang sandali, nakarating na kami sa dati naming unit. Nang itapak kong muli ang mga paa ko sa tapat ng pintuan namin, nakaramdam ako ng matinding kaba. Natatakot ako sa muli naming paghaharap. Sana muli niya akong papasukin sa puso niya.

Huminga muna ako ng malalim bago ako nagdoorbell sa pintuan. I've waited and waited and waited for him to open the door, but there was no Micah who welcomed us. No one opened the door. No one appeared.

"Mommy, why the door don't open?", Allison asked.

"Uh, maybe your dad isn't home yet", sagot ko, pero hindi sigurado.

"I know!", she clapped her hand once. "Maybe he is at work now. Mommy, let's go in his work", she gladly said.

Napangiti lang ako sa kanya at binuhat ko na ulit ang mga gamit namin para umalis na kami sa unit. Wala naman yata talaga si Micah sa bahay, eh.

We decided to go but the door next to our unit opened. A lady with her mid age thirty to forty years old appeared. That woman I would never forget because of her big mole on her face that made me laugh whenever I see it. No kidding, but the first thing you will recognize to her was her big mole that a guy would have hate. As far as I could remember, her first love hated it so much. But I guess that mole was not worth to be hate, it gives laughter and tremendous happiness to those who see it. Nimfa Bactotoy. 

"Xenia? Ikaw ba 'yan?", tanong ni Aling Nimfa. Lumapit siya sa amin at pangiti-ngiti.

"Opo, kamusta na po, Aling Nimfa?", saad ko habang nakatingin sa malaking nunal niya sa pisngi na sobrang nakakadistract talaga sa paningin lalo na iyong isang hibla ng buhok sa nunal niya. But then, I smiled and laughed silently that my stomach heaved from laughter.