Wife's Benefits

Chapter 25

Chapter 25: Wife's Benefits ~

        "....Micah?"

        Naiiyak akong lumingon sa taong humawak sa balikat ko. Pero nabigo pa rin ako, hindi siya ang taong ninanais kong makita.

        "Hindi ako si Micah, si Dale 'to", sabi niya.

        Tumayo ako at tumalikod sa kanya para punasan ang mga luha ko na nagbabantang bumuhos. Pagkatapos ay humarap ako sa kanya na nakangiti. Mga ngiti na mapaghahalataan mong hindi totoo.

        "Bakit ba bigla ka na lang nawala? Kanina ka pa namin hinahanap, eh", he scolded.

        "Sorry, may hinahabol kasi akong lalaki kanina. Akala ko si Micah 'yung nakita ko", I muttered.

        "Hanggang ngayon ba si Micah pa rin ang iniisip mo?"

        "No, no! Hindi sa ganoon, nagtaka lang ako kung ano'ng ginagawa niya dito, pero hindi naman pala si Micah 'yung nakita ko, eh", I said. "Ano nga naman ba ang gagawin ni Micah dito, eh, ang layo-layo nito sa amin dati", I acidly said.

        "Okay, halika na, bumalik na tayo doon. Baka hinihintay na tayo ni Allison", yaya niya sabay lahad ng kamay niya.

        Nakangiti akong inabot iyon at sumama na pabalik kung saan niya iniwan si Allison.

        Siguro nga naiisip ko lang si Micah kaya naman akala ko ay nakikita ko siya. Siguro nga wala dito si Micah. Imposible din kasi na mapunta si Micah sa lugar na ito. Siguro nga dapat ko nang tigilan ang pag-iisip kay Micah. Dapat na akong makuntento sa buhay ko at sa kung ano ang meron ako ngayon. Dapat na akong makuntento na si Dale na ang makakasama ko. Dapat na mas intindihin ko ay si Dale kasi kung hindi, baka mawala rin siya sa akin. Bukod sa anak ko, si Dale na lang ang nagmamahal sa akin.

        "Mommy, where have you been? Look, we won a new toy", sabi ni Allison nang makita niya ako at dali-daling tumakbo palapit sa akin  para ipakita ang napanalunan nila ni Dale.

        "Wow, so big", I surprisingly said.

        "You know, you're so tagal, you kept me from waiting, I'm hungry now".

        "Then.. what do you want to eat? We're going to eat everything you want", I grinned.

        "Really?", she smiled and her eyes widened.

        "Yes", I replied.

        "Then I want ice cream, I want pizza, I want spaghetti, I want a burger, I want chicken, a donut.....", isa-isang sinabi ni Allison ang mga gusto niyang kainin habang naglalakad papunta sa kakainan namin. Napanganga na lang ako pero may ngiti pa rin na gumuguhit sa labi ko. Humarap ako kay Dale na nakikinig din sa mga sinasabi ni Allison. Napangiti na lang ako at sinundan na namin si Allison sa paglalakad. "....and I want many more!"

        "Do you think you can eat all those? Your tummy might get full or you might get a stomachache", sabi ni Dale.

        "No, no, I can eat all those".

        And we did. We ate all what Allison wants. Like what she've said, naubos nga niya ang lahat ng inorder niya. She ate like it was her last supper. Dale told her to slow down, pero hindi siya nakinig. Kain lang siya ng kain.

        "Don't stop me, in your house I can't eat like this", she scolded.

        "Why? We have a lot of food in the house", sabi naman ni Dale.