kimin bu saçlar? bxb

giriş

ARKADAŞLARRRRR ÖNCELİKLE HOŞ GELDİNİZ💗 BAŞLAMADAN ÖNCE SİZDEN BİR RİCAM OLACAK. OKURKEN LÜTFEN HİKAYEYE BİR İZ BIRAKIN. YORUM YAZIN, OY ATIN. BİLMİYOM İŞTE. BİRİLERİNIN OKUDUĞUNU BİLEYİM ÇÜNKÜ ÇOOOOOK SEVİNİYORUM BURDAN BİLDİRİM GELİNCE. ÇOK UZATMIYIM ÖPTÜMHEPİNİZİ. İYİ OKUMALAR!!

"Kardeşim benim!" omzumu sıvazlayan ellerle deşarj olmuş hissediyordum. Mahallemi, dostlarımı, yakınlarımı görmeden askerde geçirdiğim altı ayın sonunda artık olmam gereken yerdeydim. Omzumu sıkan ellerin sahibine samimi bir gülüş gönderirken içinde olduğumuz küçük berber dükkanındaki deri koltuğa oturup onu izlemeye başladım.

"Abi," deyip kısacık saçlarımı ve sinekkaydı yanaklarımı gösterdim. "Özledin beni tıraş etmeyi, biliyorum ama-"

"Senin saçı sakalı biliyoruz Ahmet, iki gün sonra şu dükkanın kapısından berduş gibi gireceksin zaten." keyifle mırıldanıp sandalyeye oturan Bakkal Osman'ın boynundan önlüğü geçirmesini yüzümdeki sırıtmayla izliyordum.

"E, orası öyle Görkem abi..." aramızda iki üç yaş olmasına rağmen ona hep abi diye hitap ederdim, yılların alışkanlığıydı bu. Küçükken sadece ismiyle hitap etme girişimlerimde az dayak yememiştim ondan. Anılar yüzümdeki gülümsemeyi genişletirken derin bir nefes aldım. Bu adamı özlemiştim gerçekten.

"Her şey yolunda, değil mi?" gülümsemem küçük bir tebessüme dönüşürken aynadaki aksiyle göz göze gelmiştim. Mırıldanarak sorduğum soru kulaklarına ulaştığında kısa bir kafa hareketiyle cevapladı sorumu.

"İyi, Ahmet'im, iyi. Gerçi sensiz çok çekilmiyor buralar ama idare ettik." sözleri içimi ısıtırken koltukta yan tarafıma koyduğum ceketimi kucağıma aldım ve düğmesiyle oynamaya başladım. Yüzümün kızarmasına engel olamamıştım, ne zaman biri bana değerli olduğumu hissettirecek bir şey söylese ona ince bir afallamayla tepki veriyordum.

"Doğru dedin Görkem oğlum." Osman abinin konuşmasıyla yüzüm daha koyu bir kırmızıya boyanırken hafifçe gülümsedim. İçim etrafımdaki insanların beni önemsemesiyle kıpır kıpır oluyordu hep. Başımı eğip yüzümü saklarken ellerimi birbirine vurup ayağa kalktım.

"Ben gideyim-" Görkem'in bakışları yanaklarıma kayınca elimi enseme attım. Övülünce, değer görünce hemen utandığımı biliyordu, bu yüzden yadırgamayacağını biliyordum. "Anam bekler." hafifçe gülerken omzunu aynı bugün bana yaptığı gibi sıvazladım.

"Selam söyle Elif anneme."

umarim yazarim amk umarim yazarim nolur yazim cok istiom yazmak