Avengers. Rozświetlić ciemności

Rozdział XX

xx_Okk_xx oto obiecany rozdział 🙂

Przeczytajcie notatkę pod nim

***

Praca trwała w najlepsze i żadne z nich nie zwracało uwagi na upływający czas. Lyra coraz bardziej uspokajała i nawet zaczęła żartować. Wyglądało to tak, jak ich współpraca przez telefon, co było im obojgu na rękę. Tony nie pamiętał kiedy podczas pracy z inną osobą czuł się tak swobodnie i czy kiedyś się zdarzyło. Dziewczyna była naprawdę niesamowita, nawet udało jej się dogadać z Dum-E i U, które od razu zapałały do ​​niej miłość. Stark bardzo chciał z nią pracować i nie żałował decyzji przyprowadzenia jej tutaj. Pamiętał również o swojej obietnicy, więc kiedy tak sobie teraz pracowali postanowił, że ją o to zapyta:

- Młoda, mam sprawę - nastolatka podniosła na niego pytający wzrok. - Chciałbyś tutaj pracować? Tak na stałe?

- Nie rozumiem.

- Proponuję ci robotę w StarkIndustiers. Zostałbyś najmłodszą pracownicą. Zrobiłbym cię swoją osobistą stażystką i moglibyśmy dalej tworzyć razem różne rzeczy w moim warsztacie. Co ty na to?

- Ja... Bardzo chętnie - powiedziała i posłała mu największy uśmiech jakikolwiek widział. - Jak dokładnie miałoby to wyglądać?

- Przychodziłabyś tu po szkole, powiedzmy tak, trzy dni w tygodniu: poniedziałek, środa, piątek i może czasami wpadałbyś w soboty. Rzadko kto tu wtedy jest. Jeśli już to jacyś nadgorliwi pracownicy, którzy kończą swoje projekty. Oczywiście będę ci płacił, bo z tego co wspominałaś o macie z Carlą drobne problemach finansowych.

- To nie jest konieczne. Sama możliwość pracy tu mi wystarczy...

- Pamiętasz, że jestem miliarderem i zatrudnienie dodatkowego pracownika nie zrobi mi zbyt dużego uszczerbku w budżecie? Więc przestań się wykłócać tylko po prostu to zaakceptuj.

- Okej.

- Szefie, pani Kierownik żąda waszej obecność w jadalni. Wygląda na to, że kolacja jest już gotowa.

- Powiedz jej, że zaraz będziemy. Musimy jeszcze zahaczyć o bazę medyczną i zobaczyć czy można już zdjąć bandaże.

- Oczywiście. Prosi również o przekazanie informacji, że pana spełniła pana wcześniejszą prośbę.

- Młoda, zanim tam pójdziemy to napisz lub zadzwoń do Carli, że zostajesz na noc u znajomych.

- Dlaczego? - zapytała zdziwiona.

- To chyba jasne, że nie puszczę cię teraz do domu. Po pierwsze zostałaś ranna, a po drugie robi się już późno.

- Po pierwsze rany się już niemal całkowicie zagoiły, a po drugie często wracałam o jeszcze późniejszej porze.

- Po pierwsze uwierzę jak zobaczę, a po drugie udam, że tego nie słyszałem. A teraz idziemy, nie gadamy.

Wysłała szybko opiekunce SMS-a na temat nocowania u znajomej i na wszelki wypadek napisała również do Mai, by ta ją kryła. Gdy nareszcie dotarli do szpitala doktor Cho już na nich czekała, z uśmiechem na ustach.

- Witam ponownie, Shadow. Zapraszam.

Po tym jak dziewczyna usiadła na kozetce, kobieta zaczęła odwijać jej bandaże z dłoni. Wyraz jej twarzy zmieniał się w coraz większe niedowierzanie, a nastolatka uśmiechnęła się pod nosem, widząc co spowodowało taką reakcję. Oparzenia niemal całkowicie zniknęły, została po nich jedynie lekko zaczerwieniona skóra, która wyglądała tak jak zwykłe obtarcie.