CEHENNEM YILDIZI

29: Biyolojik Bağ

Can You Feel My Heart, Bring Me The Horizon
To Leave, Shamrain

🕸️

Kendi ellerimle ördüğüm, gökyüzüne uzanan duvarlarım vardı. Sonra geceyi saçlarında taşıyan bir adam gelmiş ve o duvarların her birini yıkmıştı. Ve duvarları yıkarken o duvarlardaki her bir tuğlaya sakladığım her bir acımı görmüş, o acıları da kendisi de yaşamıştı. O benim geçmişimi biliyor, geçmişimdeki her insanı tanıyordu. Geçmişim ve bugünüm tamamıyla onun önüne serilmişti.

Peki ya onun geçmişi?

Ben onun geçmişiyle ilgili ne biliyordum ki? Ailesini tanıyordum, annesinin onu bırakıp gittiğini biliyordum. Peki ya sonrası? Basketbola nasıl başladığını bile bilmiyordum mesela. Veya ilk kavgasını, bu sabah gördüğüm dışında arkadaşlarını bilmiyordum. Onun benden önce nasıl bir hayatı olduğunu bilmiyordum.

Adının Almilla olduğunu öğrendiğim kız adını Barlas'ın ağzından duyduğunda genişçe gülümsedi ve bize, daha doğrusu Barlas'a doğru hızlı adımlarla yürüdüğünde ona sarılacağını anladım. İçimdeki yırtıcı beynimden önce düşünerek beni harekete geçirdi ve kız Barlas'a yaklaşamadan Barlas'ın önüne geçtim.

Almilla burun buruna geldiğimizde yüzündeki geniş gülümsemeyi silip çatık kaşlarla bana baktı ama ben onun aksine dümdüz bir suratla ona bakıyordum. Afallamış bir sesle "sen kimsin?" diye sorduğunda tek kaşımı kaldırdım ama içimdeki yırtıcıya rağmen düz tuttuğum bakışlarımla ona bakmaya devam ettim. Düz bakışlarımın kızı gerdiğinin farkındaydım.

Gözlerini benden ayırıp Barlas'a çevirdiğinde "gözlerini ondan çek" dedim buz gibi bir sesle. Kafamın içindeki küçük kızın da çatık kaşlarla karşımdaki kızı izlediğini biliyordum. Kız parlak mavi gözlerini bana çevirdiğinde kucağımdaki Asgar başını kaldırdı ve ondan beklenmeyecek bir şekilde karşımdaki kıza hırladı. Barlas elini belimin yanından geçirip karnıma doladığında Almila'nın bunu fark etmediğini biliyordum. Zaten Barlas bunu o fark etsin diye değil, ben sakin olayım diye yapmıştı. "Ben, Mert ile geldim buraya" Barlas'ın karnımdaki elinin kasıldığını hissettiğimde kaşlarım çatıldı.

"O evde" gözlerini Barlas'a çevirdiğinde dişlerimi sıkmak istedim ama bunu yapmadım ve kızın konuşmasını bekledim. "Sizin evinizde yani, baban çağırmış, bende onunla gelmek istedim. Seni görmek için."

Dudaklarımdan kaçan alaycı gülüşe engel olamamıştım. Evet, bu kız kesinlikle Barlas'ın eski sevgilisiydi. Ve büyük ihtimalle biz Ayvalıktayken o buraya gelmişti. "Ayvalıktan mı geldin?" kız sorum ile bakışlarını bana çevirip "evet" dedi. Dudaklarımı birbirine bastırıp başımı usulca salladım. Barlas derin bir nefes aldığında onun göğsüne yaslı olan sırtım hareket etti ve onun konuşacağını anladım. "Almilla istersen seni kalacağın yere bırakması için birisini çağırayım" kız sanki Barlas onun suratına bir yumruk geçirmiş gibi afalladığında gülmek istedim.

"Ben sizde kalacağım, annen öyle söyledi" bakışları bana döndü "arkadaşın da mı sizde kalıyor?" yüzümde alaycı bir gülüşle başımı iki yana sallayıp "hayır" dedim. "Sen istediğin kadar Barlas'ın evinde kalabilirsin, o bende kalıyor zaten."

Önünde durduğumuz evimin kapısı açıldıktan hemen sonra Semina'nın sesi ortamdaki sessizliği bölmüştü. "Abi," ve sonra onun adım seslerini duydum. Semina hemen benim yanımda durduğunda karşımdaki kız heyecanla "Semina" dediğinde Semina'nın şok içinde ona baktığını bilmem için Semina'ya bakmama gerek yoktu.

"Hatta istersen Semina'nın odasında yat, o da bende kalıyor çünkü."

"Sen kimsin?"

Kız aynı soruyu ikinci kez sorduğunda derin bir nefes aldım ve Asgar'ı Semina'ya verdim ve kızın gözleri Barlas'ın karnımda duran eline kaydı ve dişlerini sıktığını gördüm. Ben kıza doğru bir adım attığımda Barlas'ın eli kayarak benden uzaklaştı. "Benim kim olduğum seni ilgilendirmez" bir adım daha attığımda şimdi tam kızın önünde duruyordum.