#İrem-Hayal et sevgilim(ben bunu dinleyerek yazdım)
Urayın ağzından;
Gözlerimin önünde savurduğu saçlarıyla rüzgara engel olmaya çalışırken ne kadar tatlı göründüğünün farkında mıydı bu? Ne ara ona bu kadar kaptırmıştım bilmiyordum ama artık onsuz gecirebilecegim bir günü düşünmek bile beni delirtmeye yetiyordu. Sanki ben bir bağımlıydım ve o da beni tatmin edecek eroinimdi, ona bagımlıydım.
Bade'm diye sevmek istiyordum onu. Sahiplenebilmek istiyordum. Bana kendisini bırakmasını, her şeyiyle benim olmasını istiyordum. O güzel kokusunu içime çekerken yüzümde büyük bir gülümsemeyle uykuya dalmak istiyordum. Onunla ilgili çok şey istiyordum. Ona göz ucuyla bakanları hastanelik edebilirdim. Onu sadece işim için değil, benim olduğu için korumak istiyordum. Tanrım, onu her şeyiyle arzuluyordum ama o o kadar masum ve ürkekti ki onu korkutmaktan ölesiye korkuyordum.
Bir yanım 'gel, nolur benim ol.' derken diğer yanım 'uç, ne kadar uzağa uçabilirsen.' deyip onu özgür bırakmak istiyordu.
Bakışları gözlerime degdiğinde tüm bu düşüncelerden sıyrılıp o mavi gözlerine odaklandım. Okyanusumda kayboluvermiştim hemen. Ürkekçe gülümsediğinde gözlerimde hafif bir şaskınlıkla bende ona karşılık verdim. Ayaklandı. Ayaklandım. Bana doğru adım atarken olduğum yerde kalakaldım. Bana mı geliyordu? Suan onu öpmek istiyordum. Delice öpmek istiyordum. Yerimde kımıldanırken adımları hızlandı. Kollarımı onu kavrayabilecek şekilde açtım. Yüzümde oluşan gülümsemeye engel olamazken o daha da hızlandı ve beni sollayıp geçerken yüzümdeki gülümseme havada kaldı. Her şey ağır çekimde gerçekleşiyor gibiydi. Arkasından baktığımda Poyraz'ın kollarını aynı benim gibi açtığını gördüm. Benim hayalini kurduğum şeyi o yaşıyordu. Benim Bade'm onun kollarında mutluluğun zirvesinde gibiydi. Gülümsemesi hiç bu kadar içten olmamıştı. Onları izliyordum. Başka ne yapabilirdim ki? Biri kardeşim, diğeri canım, sevdiğim, dokunmaya kıyamadığım. Bırak onu, bana gel diyebilir miydim?
Gözlerimin önünde yavaş yavaş yüzleri birbirine yaklaştı ve dudakları üstüste kapandı. Gözlerimi kaparken akan bir damla yaşı umursamadım. Yanlarına gitmek istedim, durdurmak istedim. Ama tek yapabildiğim olduğum yerde dikilmek oldu. Öpüşmeleri arzuyla devam ederken az önce oturduğum sandalyeyi fırlattım ve onüme geçen her şeyi darmadağın etmeye başladım. Beni görmüyorlardı. O kadar odaklanmışlardı ki. Son kez duvara yumruk attım ve kanayan ellerimle yüzümü kaparken dizlerimin üstüne düştüm. Çok çaresizim...
Derin bir nefes alarak uyandığımda yaşadığım şokla etrafa hızlı bir göz gezdirdikten sonra rahatlayarak bir daha derin bir nefes aldım. Şuan o kadar mutluydum ki...
Rüyaymış, sadece bir rüya...
Selamselam :D ay hikayemi ozlemisim ya, öyle bir geçiş bölümü yazdım. Sezon finali gibi bir şey yapmıştım ama devam etme kararı aldım. Benimle kalıın. Yorumlarınızı bekliyorum :*
