Sarışınım. (Tamamlandı.)

Yeni Kitabım

...

"Beyimiz fena aşık olmuş."

Bunu daha önceden anlayamadığım için kendimden nefret ediyordum. Ben o kızı nasıl küçük gördüm de böylesine üzdüm be.

Acaba Oğuz ne olduğunu ögrenmiş midir? Ama o çocuktan nefret etmiştim. Kesin Derinle aralarında birşey vardır.

Bana ondan uzak durmamı söyledi. Ama bin kere dedim pişmanım diye. Daha ne yapabilirim ben ya.

O gün yatmak yerine okula gitseydim neler olduğunu bilirdim belki de. Hep pişmanlık yaşamak zorunda mıyım ben?

"Nereye daldın Murat?"

Derini düşünürken Yasinin yanımda olduğunu unutmuşum. Sıçradım birden.

"Şu kızı mı düşünüyordun yoksa? Adı ne?"

Baska ne düşüncem olum ya. Aslında Derine yakın olmam için Oğuzla da yakın olmam gerekiyordu.

O çocuğada sinir olmuştum. Bunu nasıl yapacağımı bilmiyordum. Aslında Derine olan duygularıma Oğuza anlatsam belki bana yardımcı olurdu.

"Derin."

Yasin güldü.

"Derin Dalkılıç oo süper oldu be ahahah."

Bu çocuğun kafasında var diye boşa demiyorum ben. Kızla daha sevgili olmadan evlendirdi bildiğin.

Daha sevgili olmadan mı? Ne malum sevgili olacağımız be. Belkide Oğuzla sevgiliydi. Üstelik benide Nehirle sevgili sanıyordu.

Derin bakış açısı

Telefona gelen mesajlara artık bakmıyordum. Birisi oyun oynuyo olamaz mıydı? Nedense aklıma direk Murat geliyordu birşey olduğu zaman.

Aslında bu düşüncelerim oldukça saçmaydı. Beni rezil etti diye herşeyi o yapacak değildi herhalde.

Sürekli art arda mesajlar geliyordu. Birisi dalga geçiyorsa diye annemlere de anlatamadım olanları. Boşuna endişelenmesinler.

Mesajlardan sonraki değişimimi anlamışlardı. Ama ne olduğunu belli etmeyip şu taşınma meselesini bahane ediyordum. Babamın işi ertelendiği için 2 ay daha burda kalacakmışız.

1 hafta dediğinde başımdan aşağı kaynar sular dökülmüştü. Muratı görmeye o kadar kısa sürede doyamazdım.

Bu taşınma meseleside beni oldukça geriyordu. Psikolojim bozulma noktasına gelmişti artık. Hersey üstüste gelmişti. Bunalmıştım artık.

Allahtan Oğuz var. Olan biteni ona anlatıp rahatlıyorum. Kaç gündür günlüğede birsey yazmıyordum. Şimdi yazsam sorun olmazdı. Sanki kim okuyacakta diyecek gün gün yazmamışsın diye.

Sevgili Günlük,

Ulan Murat beni telefonla ağlayarak konuşup yürürken gördü. Arabadan inip yanıma geldi. Ama gözlerim ağlamaktan felç olmuştu. Çok kötü görünüyordum. Yüzüne bakamadım.
Bir süre peşimi bırakmadı ne olduğunu sordu. Ama konuşamadım be günlük. Daha ben bile o mesajların ne olduğunu bilmiyordum.

Hemde önceki gece Nehirle bir mekanda eğlenip faceye fotoğraf atmışlardı. Attığım yoruma bile cevap vermemişlerdi.

Sabahta okula gelmediler. Tabi o kadar eğlendikten sonra yorulmuşlardır. Niye gelsinler ki?

Murat gerçekten pişman olmuş gibiydi. Ona güvenmek istiyordum. Ama zamana ihtiyacım vardı sanırım.

Günlüğün ilk sayfasına Muratın facedeki bir fotoğrafını çıkartıp yapıştırmıştım. Defter öyle güzeldi ki.