Sarışınım. (Tamamlandı.)

Pastacı kıyafeti fantazisi

...

Yengemle odamda yalnız kalmıştım. Ve korkum dakikalar geçtikçe artmaya başlamıştı. Annem beni yengemle yalnız bırakıp gitmişti.

"Derin. Nereye böyle? Ciddiyetimi hala anlamadın mı?"

Elimi elinin altından çektim ve geri çekildim.

"Yenge bırak beni. Ben Muratla mutluyum. Ve Furkan öldü. Yas tutman, arkasından dua etmen gerekirken ne bu intikam oyunları?"

Yengem bana doğru yaklaştı tekrar. Ben geri geri gitsemde o bana doğru yaklaşıyordu.

"Size cezanızı verdikten sonra tutucam yasımı güzelim."

Artık duvara yaslanmıştım. Yengemde dibime kadar girmişti. Yatağımın yanında duran cam vazoyu eline alıp yere attı.

"Ne yapıyorsun sen yenge?"

Yengem yerden uzunca bir cam parçası aldı eline.

"Yenge kendine gel."

Yengem elindeki cam parçasını koluma yavaşça sürttü. Sesimi bile çıkaramıyordum. Birden bastırmaya başladı. Anlam veremediğim keskin bir acı saplandı bedenime. Bi eliyle ağzımı kapattı. Kolumdan kanlar akmaya başlamıştı.

"Bu daha yapacaklarımın teminatı. Daha kötüsünü Muratla evlendiğin gün göreceksin. Annene birşey söylersen düğün gününü bile beklemem."

Camı yere atıp odadan çıktı. Sesimi bile çıkaramamıştım. Kolumdaki acıyla ne yapacağımı şaşırdım. Çıkardığım kıyafetlerden birinden bir parça kestim. Koluma iyice sıkarak bağladım. Yengem söylediği herşeyi yapıyordu gerçekten.

Odamdan çıktım. Annem görmesin diye sessiz bir şekilde banyoya doğru ilerlemeye başladım. Kolumu düzgünce sarmazsam kan kaybından kendimden geçebilirdim.

"Derin! Koluna ne oldu?"

Korktuğum herşey düşüncelerimden hemen sonra başıma geliyordu. Bundan sonra birşey düşünmemeye karar vermiştim.

"Kıyafetlerimi toplarken vazo yere düştü. Toplayım derken kolumun üzerine düştüm kesildi."

Annem bu söylediğim yalana inanmıştı. Onu bir şekilde idare etmiştim ama Muratta görecekti er yada geç. Ona ne diyecektim bilmiyorum. Yengemin yaptığını söylersem sinirden gözü dönerdi bunun farkındaydım.

Annemle birlikte banyoya gittik. Önce akan ve kuruyan kanları sildik. Daha sonra temiz bir pamukla batikon sürüp yarayı sargı beziyle sardık. Odama gidip uzun kollu giydim. Kimsenin görmesini istemiyordum. Çünkü yengem kimseye söylemememi söylemişti. Verecek cevabım yoktu.

Muratla evlenmemem için elinden geleni yapacaktı sanırım. Tıpkı Furkanın yaptığı gibi. Furkanda Muratla beni ayırmak için bir çok yöntem kullanmıştı ama becerememişti. Sonunda yine kaybeden kendisi olmuştu. Yengemde bir gün hatasını anlayacaktı elbette, ama Furkan gibi onun içinde herşey çok geç olacaktı tahminimce. Ne olursa olsun Muratla evlenecektik. Furkan erkek olarak birşey yapamadıysa yengem hayatta birşey yapamazdı.

...

Muratla buluşmaya karar vermiştik. Bana bir pastaneye gitmemi söyledi. Oda oraya gelecekmiş. Güzelce hazırlanıp Muratın söylediği pastaneye gitmek için evden çıktım. Fazla uzakta değildi zaten. Pastaneye vardığımda beni kapıda güzel bir bayan karşıladı. Adımı biliyordu. Şaşırmıştım.

"Hoşgeldiniz Derin hanım. Murat beyde sizi bekliyordu, gidelim."

Gülümseyip kadını takip ettim. Pastanenin bir alt katına inmiştik. Sanırım indiğimiz yer pastanenin imalathanesiydi. Ama buraya neden gelmiştim? Murat buluşacağımızı söylemişti. İmalatta ne işimiz vardı? Burada ne yapacaktık?