Sarışınım. (Tamamlandı.)

Yenge Belası

...

Hepimiz şaşkınlıkla sesin geldiği yere döndüğümüz de şaşkınlığımız artmıştı. Bu cümleyi söyleyen -Furkanın annesi- yengemdi. Hayır kaç defa söyledik Furkanın ölümüyle alakamız olmadığını. Şimdi de daha doğmamış hatta olmamış çocuklarıma mı sarmıştı?

İçimi gün geçtikçe bir korku sarıyordu. Furkan yoktu, kurtulmuştuk. Ama arkasında öcünü almak isteyen birisini bırakmıştı. Üstelik saçma bir konu yüzünden saçma saçma işler yapmaya kalkışmıştı. Furkanın hastalığını bilmiyordu. Onu bizim öldürdüğümüzü zannediyordu. Kanıtı olmadığı için şikayet edemiyor ve bizi kendi cezalandırmak istiyordu.

Furkanın kime çektiği anlaşılmaya başlıyordu. Bir insan ne kadar kızgın olursa olsun asla böyle şeyler yapmaz. Tehditler yağdırmazdı. Biz acı çekiyor uğraşmayalım dedikçe o bizi zor duruma düşürüyordu.

Yarın İzmire gidicektik. Ayın 7 siydi ve 16 sında nihayet Muratla evleniyorduk. Heyecanım giderek artıyordu. Bana bakmaz dediğim çocukla resmen evleniyordum. Bu daha önce çok kez başıma geldi ama dediğim gibi bakmadılar. Lisede birine aşık olmuştum ama bu bana bakmaz demiştim ve haklı da çıkmıştım bakmamıştı. Ben düşüncelere dalmışken Murat birden ayağa kalktı.

"Siz ne dediğinizi sanıyorsunuz?"

"Evlenseniz bile asla o kucağınıza bebek alamayacaksınız."

Murat iyice sinirlenmiş, burnundan soluyordu.

"Birşey yapabileceğinizi zannediyorsanız yanılıyorsunuz."

Yengem Murata dahada yaklaşmıştı.

"Hadi Furkanla baş ettiniz diyelim. Benimle nasıl edeceksiniz? Beni de mi döveceksin Murat?"

"Bir büyüğüme el kaldıracak kadar düşmedim. Ama belli ki siz daha doğmamış çocukların vebalini almayı sabırsızlıkla bekliyorsunuz? Yazık."

Oğuzla Nehir de susmadılar. Bende yengeme dayanamayıp el kaldırırm korkusuyla konuşmuyordum bile. Konuşsam bile Murat buna izin vermiyordu o son tokadından sonra.

"Bir yenge nasıl olurda yeğenini bebeğiyle tehdit eder ya?"

Yengem bu sefer Nehire döndü.

"Demek sende bebek bekliyorsun?"

Oğuz kolunun tersiyle Nehiri geri ittirdi. Nehire de birşey yapacağından korkmuştu büyük ihtimal.

"Nehirden uzak durun."

"Ona birşey yapmayacağım. Sadece Derin bu zamanları hiçbir zaman yaşayamayacak. Onu belirtmek istedim."

Artık çok sıkılmıştım bu durumdan. Böyle birşeyi nasıl söyler ya? Neyine güvenerek bu tür konuşmaları yapıyor bize gelipte.

"Yenge yeter artık. Ben Furkanı en başından beri sevmedim. Şimdiyse Muratla evlenicem. İstediğini yap. Ben Murattan asla vazgeçmem."

Yengem bir an ağlamaya başladı.

"Furkana da aynı şeyleri dedin Derin. Ondan neden vazgeçtin?"

Yengem böyle söyleyince birden Murata baktım. Kızgın kızgın bakıyordu ama ben Furkana hiç bir zaman böyle birşey söylememiştim. Furkanın yaptığı gibi yalan dolanla beni Murattan ayırmaya çalışmaya başlamıştı.

"Ben Furkana hiç bir zaman böyle şeyler söylemedim Murat. Annem babam şahidim."

Murat gülümseyip elini omzuma attı. Yengeme inanmamıştı. Suratına baktığımda yaptığı oyunu işe yaramadığı için suratı düşmüş, sinir olmuştu. Muratın bana güvenmesi çok güzel bir duyguydu. Başkalarına inansaydı şuan da Muratla ayrı bile olabilirdik.