Sarışınım. (Tamamlandı.)

Mini etek ve Dekolte mi?

...

Tam Muratı öperken annem içeriye girmişti. Zaten Furkanla beraber olduğumu sanıyordu birde üzerine bu öpüşme meselesi hiç olmadı. Annem kızacak diye beklerken birşey demeden odadan çıkıp gitti. Muratla birbirimize utanmış ifadeyle bakıyorduk. Böyle birşeyi beklemiyorduk ve tüm suçlu bendim.

"Özür dilerim Murat, tahmin etmemiştim."

"Saçmalama canım benim."

Murat gitmek için ayağa kalktı. Taytım dizlerimin üzerine çıkmıştı otururken. Ayağa kalkınca farketmiştim. Murat bakmadan indirdim dizlerimden. Gerçi görmüştür kör mü bu çocuk?

"Yarın maça gelirken galatasaray forması giyme sakın ha."

Düşünsene fener tribününde cimbom formalı bir kız. Üstelik gol atarsak sevinirsem beni linç ederlerdi. Tabii ki giymeyecektim ama Muratı sinir etmek istiyordum.

"Oldu canım elbise giyeyim. Azıcık göğüs dekolteli, mini."

Murat kızmış ve şaşırmış karışımı bir bakışla bakıyordu suratıma. Komiğime gitmişti. Muratın mimikleri çok komikti ve değişme süreçlerinde bana bir gülme geliyordu. Hayatımda hiç görmediğim yüz ifadeleri yapıyordu. Ama çokta tatlı oluyordu.

"Derin o stadı yakarım."

Bu kıskanç sevgili halleri de çok hoşuma gidiyordu. Beni kıskanması çok güzel birşeydi. Murat bana mini elbise giyeyim, gögüs dekolteli dese kafasını kırarım. Ne? Bu gerçekten çok aptalcaydı. Kendi kendime kikirdemeye başladım Murata bakarak.

"Ne gülüyorsun?"

Birden kikirdemeyi bıraktım. Kikirdemeyi bıraktım derken somurtmadım kahkaha atmaya başladım. Çünkü Muratı öyle hayal etmiştim ve çok komik olmuştu. Kendimi tutamıyordum bir türlü.

"Ya seni mini etekle, dekolteyle düşüdüm de komiğime gitti."

Muratta kahkaha atmaya başlamıştı. Sinir etmeyi sevdiğimi her seferinde söylemicem artık. Herkes öğrenmiştir.

"Komik mi?"

Ciddi olmayı başaramamıştım gülmeye başlamıştım. Böyle ciddi birşey yapacakken gülmekten nefret ediyordum. Ciddi olmayı hiç bir zaman becerememiştim ve beceremeyecektim de.

"Değil."

Murat komik olmadığını söylerken fazlasıyla ciddi olmuştu ama şaka mı yapıyordu cidden ciddi miydi bilmiyordum. Birden gülmeye başladı. Gıcık beni kandırmış yine.

"Ciddi olmayı hiç beremiyorsun. Bak böyle ciddi olunur."

Murata tanıştığımızdan beri yüz bin kere gıcık demiştim. Ve bu sayı gün geçtikçe artacak gibi görünüyordu. Ben gıcık demekten yoruldum, o gıcıklık yapmaktan bir türlü yorulmadı.

"Gıcık."

"Biliyorum. Bende sana çok aşığım. Görüşürüz."

Öpücük atıp çıkmıştı evden. Annem Muratın gittiğini duymuş olmalı ki hemen yanıma geldi ve beni kanepeye oturttu.

"Ben sana halı yıka dedim. Git Muratla öpüş demedim."

Annem böyle söyleyince çok utanmıştım. Tahmin bile etmiyordum bizi o şekilde göreceğini. Çünkü halı yıkarken yanıma 5 dakika bile uğramamıştı. Yine gelmez diye düşünmüştüm ama kadın hissediyordu herhalde.

"Özür dilerim."

Annem gülümseyip bana sarıldı. Şaşırmıştım. Az önce kızan kadın şimdi bana sarılıyordu çok tuhaftı. Ama mutlu da olmuştum. Annemin bana sarılması durumuna pek alışkın değildim doğrusu. Babam sarılırdı bana ama annemin bana sarıldığını pek hatırlamıyordum.