💞ဦး❤နှလုံးသား❤အား ပိုင်ဆိုင်ပါရစေ💞
🎀👑 အပိုင်း-(၁၁)👑🎀
''''ရှင်.....ရှင်.....''''
''''ဟား....ဟား....''''
ရူးနေသူတစ်ယောက်လိုဟက်ဟက်ပက်ပက်
ရယ်နေသောဒေါ်ဧကရီသျှင်ကိုကြည့်ရင်း
ဘုံ တစ်ယောက်အတွေးတွေက
ဦးသျှန် ဆီသို့သာဦးတည်နေတော့သည်။
စို့တက်လာတာတဲ့နာကျင်ဝမ်းနည်းမှုတွေကို
နှလုံးသားကလက်မခံနိုင်တာမို.....နာကျင်စွာဖြင့်
ပါးပြင်ထက် မျက်ရည်တွေကစီးကျလာသည်။
မျက်တောင်ရှည်လေးတွေဖြင့်ပုတ်ခတ်ကာ
ထိန်းထားသော်လည်း မျက်ရည်ကြည်ဥတွေက
တားဆီးမရစွာပါးပြင်ပေါ် တလိမ့်လိမ့်
ဆင်းကြလာပြီးလက်ခုံဖြင့်အကြမ်း
ပတမ်း သုတ်ပစ်လိုက်သဖြင့် တခဏချင်းမှာပဲ
မျက်ရည်တွေကတိတ်သွားတော့သည်။
''''မင်းအလွမ်းသယ်လိုက်ပါအုံး..မနက်ဖြန်ဆိုရင်
မင်းရဲ့ဦးသျှန်ကငါ့ခင်ပွန်းဖြစ်လာတော့မှာ.....
ဟား....ဟား...''''
ဘုံကို ခနဲ့ကာ မျက်နှာထက်မြေခွေးအပြုံးကိုပြုံးလျက်.....
အခန်းထဲမှ ထွက်သွားသော ဒေါ်ဧကရီသျှင်ကို
ကြည့်ရင်းဘုံ ဝမ်းနည်းစွာဖြင့်ထပ်မံငိုကျွေးမိပြန်သည်။
''''အဟင့်....အဟင့်.....ဦးသျှန်....ဦးသျှန်''''
မီးအိမ်လေးက အခန်းထဲမှာအစွမ်းကုန်
ထွန်းလင်းတောက်ပနေသဖြင့် အခန်းထဲမှ
အရာဝတ္ထုတွေကို ရေးရေးလေးမြင်ရပြီး
ကုတင်တစ်လုံး....ခေါင်းအုံးတစ်လုံးနှင့်
အစာအနည်းငယ်သာရှိသည်။
ကုတင်ပေါ်ကိုလဲလျောင်းကာ ဘုံအရာအားလုံးကို
ခေတ္တခဏမေ့ပစ်ဖို့ မျက်လုံးဝိုင်းတွေကို
မှိတ်ပစ်ဖို့ကြိုးစားသော်လည်း....မရပေ.....
ခေါင်းအုံးလေးမှာ ဘုံ မျက်ရည်တွေကြောင့်
စိုစွတ်နေတော့သည်။အမှောင်ယံညလေးကို
တိတ်ဆိတ်မှုက ကြီးစိုးလာကာအအေးဓာတ်ကလည်း
ဝင်ရောက်လာသည်။
ဘုံ.....ကိုယ်တစ်ခုလုံး အေးစက်နေပေမယ့်
နှလုံးသားထဲကအချစ်မီးလျှံလေးကတော့
မငြိမ်းသတ်သေး....ပို၍လောင်ကျွမ်း
လာသည်သာ ရှိတယ်.....
အချိန်တော်ကြာမှာတော့ငိုလွန်းလို့
မို့အက်နေသောမျက်ခွံလေးတွေက
တစ်စထက်တစ်စ လေးလံလာပြီး...
.အမှောင်အတိကျသွားတော့သည်။
.
.
.
.
.
''''ဝူး.....''''
