💞 ဦး ❤နှလုံးသား❤အား ပိုင်ဆိုင်ပါရစေ💞
🥀အပိုင်း- ၃၃🥀
[ အတိတ်မှအကြောင်းအရာတစ်ချို့]
ဖြောင့်ဖြူးလှသော လမ်းမကြီးထက်ကားတွေက
အရှိန်အဟုန်မြန်လှစွာမောင်းနှင်နေကြသည်။
ထိုကားတွေထဲတွင် အနီရောင်ဆိုင်ကယ်တစီး
ကလည်း ရှိနေလေရဲ့.....ဆိုင်ကယ်ေပါ်တွင်
အချိုးအဆစ်ပြေပြစ်ကာအနက်ရောင်
ကိုယ်ကျပ်အကျီကိုဝတ်ထားသော
မိန်းကလေးတစ်ယောက်
လှပလွန်းသည့်ရုပ်ရည်.....အချိုးအစားကျသည့်
ခန္ဓာကိုယ်ကမြင်သူငေးမောရလောက်သည်။
အရှိန်ပြင်းစွာမောင်းနှင်လာသည့် ဆိုက်ကယ်က
အဆောက်အဦးတစ်ခုရှေ့တွင်ရပ်လိုက်တော့
''''ကျွီ....''''
''''အား!!!''''
ဆိုင်ကယ်နှင့်တိုက်မိသွားသောယောက်ျားလေး
တစ်ယောက်၏အသံ.....၁၈နှစ်အရွယ်
ကောင်လေးဟာမိန်းကလေးကိုကြည့်ပြီး
မျက်နှာချောချောဟာဒေါသထွက်လို့
အလွန် နီမြန်းနေသည်။
''''ခင်ဗျား....ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ
လူတစ်ယောက်လုံးလာနေတာမမြင်ဘူးလား''''
''''ဒီမှာ ကောင်လေး မင်းအကွက်တွေကရိုးနေပြီ
ထားပါတော့....ထိခိုက်မှုအတွက်ေငွဘယ်လောက်
လိုချင်တာလဲ ပြော''''
''''ဘာဗျ!!...ခင်ဗျားမှာငွေရှိတယ်ဆိုတာ
လူတကာသိအောင်ပြောပြမနေနဲ့
ကျွန်တော် ငွေမလိုချင်ဘူး ခင်ဗျား
တောင်းပန်တာပဲလိုချင်တယ်''''
မှားတာကိုမတောင်းပန်သည့်အပြင်ငွေစကား
ပြောလာသော သူမကိုကြည့်၍ လရိပ်
ဒေါသထွက်စွာဖြင့်ပြောလိုက်သည်။
လဲကျနေပေမယ့်လည်းအခုထိလေသံကမလျှော့တဲ့
ကောင်လေးကိုကြည့်ရင်း ဧကရီသျှင်၏မျက်နှာ
အပြုံးပန်းတစ်ပွင့်ရောက်လာသည်။
ဆိုင်ကယ်ကိုမှီရင်းဖြင့်
''''မင်းမှားတာမဟုတ်ဘူးလား ကောင်လေး
အဲ့တော့တို့ကိုတောင်းပန်သင့်တယ်လေ
မဟုတ်ဘူးလား''''
''''ခင်ဗျား!!!''''
သူမကိုလက်ညှိုးထိုးရင်း လရိပ် ဒေါသစိတ်တွေ
ပိုမိုမြင့်တက်လာခဲ့ပြီးခြေထောက်ကနာနေတာကို
လျစ်လျူရှု၍ ထဖို့ကြိုးစားလိုက်သည်။
ဒါပေမယ့် သူပြန်လဲကျသွားပြီး
