💞ဦး❤နှလုံးသား❤အား ပိုင်ဆိုင်ပါရစေ💞
အပိုင်း- ၄၆(ဇာတ်သိမ်းပိုင်း)
''''အဘွား....သက်သာရဲ့လားဟင်
ဘုံ တောင်းပန်ပါတယ်...ဘုံကြောင့်
အဘွားအခုလိုဖြစ်ရတာပါ....
ခွှင့်လွှတ်ပေးပါနော်....အဘွား....''''
ကုတင်ဘေးစပ်လေး၌သူမ ထိုင်ကာ
အဘွား၏လက်ကလေးကိုဆုပ်ကိုင်ရင်း
ဘုံ တောင်းပန်မိသည်။မျက်ရည်တွေကလည်း
စီးကျလို့ပေါ့.....
''''ဘုံလေးအန္တရာယ်ကင်းတာပဲ အဘွား
ဝမ်းသာပါတယ်ကွယ်....ေဘးကင်းကင်းနှင့်
ပြန်ရောက်လာပေးခဲ့လို့ကျေးဇူးတင်ပါတယ်
မြေးမလေးရယ်.....''''
ဒေါ်မိုးမခ....ဘုံလေး၏လက်ကိုဆုပ်ကိုင်၍
ပြုံးရွှင်စွာပြောနေမိသည်။ပီတီမျက်ရည်စတွေက
ဝဲသီနေပြီးမကျမိအောင်ထိန်းထားရင်း
မြေးကြီးရဲ့လက်နှင့်ဘုံလေးလက်ကိုထပ်ပြီး
ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး
''''ဒီဇနီးမောင်နှံနှစ်ယောက်အသက်ထက်ဆုံး
ပျော်ရွှင်စွာနေထိုင်နိုင်ပြီးတွဲလက်တွေ
မြဲမြံကြပါစေကွယ်....''''
''''ကျေးဇူးပါ အဘွား....''''
ထင်ရော ချာတိတ်ပါပြိုင်တူပြောရင်း
အဘွားကိုနှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ပြုံးပြလိုက်သည်။
''''မနက်ဖြန်ကျရင်....ရုပ်ပျိုရွယ်ဆီကို
အဘွား သွားချင်တယ်မြေးကြီး
သူကဘာလို့အခုလိုတွေလုပ်ရတာလဲဆိုတာ
အဘွား သိချင်တယ်''''
''''ကျွန်တော်လိုက်ပို့ပေးပါ့မယ် အဘွား
အခုတော့အေးဆေးအနားယူလိုက်ပါအုံးနော်''''
အဘွားကို ထင် အနားယူခိုင်းလိုက်ပြီး
ချာတိတ်နှင့်အတူအခန်းထဲမှထွက်လာခဲ့သည်။
''''ကိုကို....''''
°°ကိုကို°°ဟု ခေါ်ကာထင်ကို ပြေးလာပြီး
ဖက်လာသည့်လရိပ်ကိုထင် ပြန်လည်
ဖက်ထားလိုက်သည်။လရိပ် ကိုကို့ ကို
ပြန်တွေ့ရတော့အရမ်းပျော်နေမိပြီး
အချိန်တော်ကြာထိ ဖက်ထားမိသည်။
''''လရိပ်....ကိုယ်အသက်ရှုကြပ်လာပြီ''''
''''sorryပါ ကိုကို....ကျွန်တော်အရမ်း
ပျော်သွားလို့ပါ.....ကိုကို အနားယူတော့လေ
ကျွန်တော်ပဲအဘွားကိုဆေးတိုက်ဖို့
လုပ်လိုက်ပါ့မယ်''''
