💞ဦး❤နှလုံးသား❤အား ပိုင်ဆိုင်ပါရစေ💞
🥀အပိုင်း - ၄၄🥀
ဘုံ ခွေးလေးနှင့်ကစားတာဝတော့ခွေးဖြူလေးအား
လှောင်အိမ်လေးထဲတွင်ထည့်ကာစံအိမ်ထဲ
ပြန်လာခဲ့သည်။
''''မိဇွန်....ဦးရော...''''
''''အခန်းထဲမှာထင်တယ် မမလေး အကိုလေးက
မျက်နှာသိပ်မလန်းဘူးနေမကောင်းများ
ဖြစ်နေသလား''''
မိဇွန် စကားဆုံးတော့ဘုံကလှေကားတစ်ဝက်
ရောက်နေပြီ။မြန်ဆန်လှသောခြေလှမ်းတွေဖြင့်
ဘုံ အခန်းဆီသို့ပြေးတက်လာခဲ့ကာ
တံခါးကိုငြင်သာစွာဖွင့်ပြီးအခန်းထဲကို
ကြည့်လိုက်တော့ မြင်လိုက်ရသည့်
မြင်ကွင်းကြောင့်နှလုံးသားတစ်ခုလုံး
နင်းခြေဖျက်စီးသလိုခံစားရသည်။
သူမတို့၏မဂ်လာကုတင်ထက်တွင်
ဦးကိုတင်းကျပ်စွာဖက်ပြီးအိပ်စက်နေသော
အမျိုးသမီးတစ်ယောက်....သူမသာ
နားခိုတဲ့ဦးရဲ့လက်မောင်းကို
ခေါင်းအုံးပြီးဖရိုမရဲဖြစ်နေသည့်
အဝတ်အစားတွေ.....ပြီးတော့
ကြယ်စေ့အနည်းငယ်ပြုတ်နေသော
ဦးရဲ့အကျီ......
ခဏတာမြင်ခဲ့ရပေမယ့်ထိုမြင်ကွင်းက
သူမရဲ့မျက်လုံးထဲကြိမ်ဖန်များစွာ
ဝင်ရောက်လာကာနှလုံးသားက
တဆစ်ဆစ်နာကျင်လာပြီး
နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကိုအံကြိတ်
ကိုက်ထားမိသည်။
တခြားသူပြောရင်တောင် ဘုံ
ယုံချင်မှယုံလိမ့်မည်။အခုက
သူမကိုယ်တိုင်တွေ့မြင်ခဲ့ရတာ
တံခါးကိုပြန်ပိတ်ပြီးအောက်ထပ်ကို
မျက်ရည်တွေစိုရွှဲလျက်ဆင်းလာခဲ့ကာ
သူမဦးတည်ရာက စံအိမ်ကနေ
ထွက်သွားဖို့ပါပဲ.....မျက်ရည်တွေက
အဆက်မပြတ်စီးဆင်းနေသောမြစ်လိုပဲ
မရပ်တန့်တော့.....လက်ချောင်းလေးတွေဖြင့်
ခပ်ကြမ်းကြမ်းသုတ်ပစ်၍စံအိမ်မှ
မည်သူကမှသတိမထားချိန် သူမထွက်လာခဲ့သည်။
.
.
.
ဘုံထွက်ခွာသွားတာကိုတစ်ယောက်ေယာက်က
ကောက်ကျစ်စဥ်းလဲစွာဖြင့် ပြုံးရယ်စွာ
ကြည့်နေလေသည်။သူမကတော့ အန်နီရှိုင်းပင်။
ခြေလှမ်းတွေဟာ လေးလံလျက်
ဦးတည်ရာမရှိ လမ်းမကြီးထက်
လျှောက်သွားရင်း ကောင်းကင်၌
ပျံဝဲနေသောငှက်လေးတွေ၊လမ်းတစ်လျှောက်
ပွင့်လန်းနေတဲ့ပန်းတွေကိုကြည့်ကာ
သူမ ပိုပြီးဝမ်းနည်းကြေကွဲလာသည်။
