💞ဦး 💚နှလုံးသား💚အား ပိုင်ဆိုင်ပါရစေ💞
💌🥀\အပိုင်း- ၂၀\💟🌼
''''ဖေဖေ...''''
''''သား''''
''''ဟင်...ဖေဖေတို့က သိနေကြတာလားဟင်''''
ဘုံ မရောင်မလည်လေးဖြင့် ဖေဖေ့နှင့်ကိုကို့အား
တစ်ယောက်တစ်လှည့်ကြည့်ရင်း မေးလိုက်သည်။
ဖေဖေကိုကြည့်တော့မျက်ဝန်းအိမ်မှ မျက်ရည်တွေ
ပြည့်နေတာကိုတွေ့ရသဖြင့်စိုးရိတ်စိတ်တို့က
မြင့်တက်လာခဲ့ပြီး
''''ဖေဖေ...ဘာဖြစ်လို့လဲ''''
သူမ စကားဆုံးသည်နှင့် ကိုကိုက ဖေဖေ့ဆီ
ပြေးလာကာဖက်တာကြောင့် ကြားထဲက ဘုံ
မရောင်မလည်။ ဖေဖေကလည်း မျက်ရည်တွေ
စိုရွှဲလျက် ကိုကို့အားပြန်ဖက်ထားလေသည်။
ဖေဖေ...သား....တဲ့လား
ဘာတွေဖြစ်ကုန်တာလဲ.....ကိုကိုက....
ဘုံအစ်ကိုအရင်းလား....ဘာတွေလဲ....
ချစ်ခြင်းတို့သားအမိလည်း အဖြစ်အပျက်တွေကို
အံ့သြစွာကြည့်နေကြရပြီး ပွဲကြည့်ပရိတ်သတ်
ဖြစ်နေကြရသည်။
အချိန်တွေမြောက်မြားစွာဝေးကွာနေခဲ့ရတဲ့
ဖခင်ဖြစ်သူအားခွန်း ပြန်တွေ့ရတော့
ဝမ်းသာလွန်းလို့ မျက်ရည်တွေပါ
ကျလာမိသည်အထိ....မမျှော်လင့်ပဲပြန်ဆုံရပြီ
အရမ်းသတိရတမ်းတနေမိသည့်
ဖေဖေရင်ခွင်လေးပြန်ခိုဝင်ခွင့်ရခဲ့သည်....
ကျေးဇူးပါ ကံကြမ္မာကြီးရယ်
မိသားစုလေးပြန်ဆုံခွင့်ပေးလို့.....
တင်းကျပ်စွာဖက်ထားမိရင်း
''''ဖေဖေ တို့ကို သားလိုက်ရှာနေခဲ့တာ''''
''''အခုပြန်တွေ့ရပြီပဲလေ သားမေမေရော
နေကောင်းရဲ့လား''''
''''ဟုတ်....မေမေကဂျပန်မှာပါ.....''''
''''အေးပါ သားရယ်''''
သားတောင် တော်တော်အရွယ်ရောက်လာခဲ့ပြီပဲ
အချိန်တွေကုန်လာတာ တော်တော်မြန်တာပါ့လား
ဘာလိုလိုနှင့် အနှစ်၂၀တောင်ကြာသွားခဲ့သည်။
မာန်မာနတွေကြောင့်ပြိုကွဲခဲ့ရသည့်မိသားစုလေး
အခုတော့ ပြန်ဆုံဆည်းရတော့မှာမို့
စိတ်ကူးအတွေးနှင့်ပင်ဦးထူးမြတ်
ကြည်းနူးနေမိတာ.....သားနှင့်သမီးအား
တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားမိပြီး ဝမ်းသာလို့
ကျလာရသည့်မျက်ရည်တွေအား သုတ်မပစ်မိ.....
