Jeon Jungkook; bir cuma gecesi gittiğim restoranın tuvaletinde partnerimden yakındığım sırada önce bana hakaret eden, ardından sıkıcı ve sorunlu partnerimle geçirdiğim boktan dakikaları benim eski çocukluk aşkımmış gibi davranarak mükemmel bir anıya...
size bu ficteki Taehyung'un beyninin içi ile geldim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🎡
Oturduğum koltukta rahatsızca kıpırdandım. Jungkook lavaboya giderken ben salona geçmiş ve Jin'in karşısındaki koltuğa oturmuştum.
Bana garip bakışlar atmamış ya da sesimizi duyduğuna dair bir belirti vermemişti ama hala konuşmuyordu. En sonunda dayanamadım ve ilk adımı attım.
" Konuşmak istiyordun değil mi? " diye sordum nazikçe, " Hadi başlayalım. "
Başını hafifçe salladı ve beni onayladı.
" Özür dilerim. "
Birden gelen özürü afallamama sebep olurken hiçbir şey diyemedim. Önceki tartışmalarımızda benden özür dilediğinde olduğu gibi anında sorun yok diye de cıvıldayamadım. Çünkü bu seferki kırıcı olmuştu, bu seferki resmen yüzüme atılan bir tokattı. Kaçtığım her şeyle yüz yüze gelmiş gibi olmuştum.
Yine de hatalı olan tek kişi o değildi.
" Ben de özür dilerim " dedim birkaç saniye sonra sakince.
" Sen niye özür diliyorsun? " diye anında eğik kafasını kaldırarak sordu. " Taehyung hatalı olan benim, sen değilsin. Özür dilemene gerek yok. "
" Hayır var " dedim ona bakmaya devam ederken, derin bir nefes aldım ve kendimi hazırladım. " Senelerdir hislerinden kaçıyorum Jin, bu sana yaptığım en büyük haksızlık. "
Gözleri yavaşça büyürken yüzündeki kırgınlık arttı ama sessiz kalmaya devam etti.
" Sekiz senedir beni seviyorsun, bir gün olsun geri adım atmadın. En zor zamanlarımda yanımda oldun, benden uzakta olsan bile ya hiçbir şeyi umursamadan atlayıp yanıma geldin ya da uzaktan da olsa bana sahip çıktın. Eski sevgililerim ile olan her kavgamda bana beni sevdiğini söylemiş olmana rağmen sana sığınmama izin verecek kadar şefkatli ve iyi biriydin. Ben değmeyecek insanlar yüzünden hayatımı kendime zindan ederken o zindana kendi isteği ile giren iki kişiden biriydin sen Jin. Beni esiri olduğum her şeyden çekip kurtarmaya çalıştın. "
" Ama beceremedim " dedi fısıltı halinde çıkan sesiyle, gözleri dolmaya başlamıştı. Ağlarsa ağlardım.
" Son yaptığım şey affedilemezdi Taehyung. Ben senin ışığın olmak istedim ama seni karanlıkta bırakan ilk kişi oldum. Her şeyi mahvettim, seni de kendimi de. "
Burukça bir tebessüm dudaklarıma yerleşti. Hala beni düşünüyordu. Ve bu beni daha suçlu hissettiriyordu.
" Jin sen sandığından çok daha fazlasının. Hyunjae'den kaçmak istediğimde ve o şey yaşandığında ilk aradığım kişiydin. Bilincim kapanırken sona geldiğimi sanmıştım ama gözlerimi açtığımda oradaydın. Günlerdir başımda beklediğini söylediler. Bu çok zor, senelerdir birinin aptal ve akıllanmaz kıçını toplamak çok zor. Sen nasıl dayandın bilmiyorum ama birkaç ay öncesine kadar ben bile kendime dayanamıyordum. "
