အခန်း - ၂၃
အချစ်မီးပြတိုက်လေး 💜🖤
"နိုးနိုးဘယ်လိုလဲသောက်ကောင်းလား"
"ဟုတ်မမပုလဲ အရသာရှိတယ်"
"အင်းကုန်အောင်သောက်နော်"
"ဟုတ်"
သောက်လိုက်စမ်းပါစနိုက်မရယ်... ။ နင့်အတွက်အထူးလုပ်ခိုင်းထားတယ်လို့ပဲပြောရမလား ဒါလေးကိုသောက်ပြီးရင် နင်တဝကြီး ဝေဒနာတွေခံစားပြစ်လိုက်နော်။ နင်နဲ့မတည့်ပါဘူးဆိုတဲ့ပုဇွန်ကို သေချာလေးထည့်ပြီးချက်ထားတာဆိုတော့ သောက်ပြီး နင်ဘယ်လိုပုံစံဖြစ်သွားမလဲ၊ ဘယ်လိုတွေခံစားနေရမလဲကို အရမ်းသိချင်လွန်းလို့ ခဏလေးတောင်မစောင့်ချင်တော့ပါဘူးဟယ်။
လွန်းငယ်စားနေရင်းမှ ကုန်လုနီးပါးတွင်တော့ အသက်ရူ၍မဝဖြစ်လာရ၏။
"ဘာဖြစ်တာပါလိမ့်"
"ဘာလို့လဲလွန်းလေး"
"တံခါးပေါက်တွေမဖွင့်ထားလို့နဲ့တူတယ် လွန်းငယ်တစ်မျိုးကြီးဖြစ်လာလို့"
"ဟုတ်လား ရရဲ့လားလွန်းလေး"
"မမရဲ့ဆန်ပြုတ်ကိုမသောက်ချင်လို့ တမင်လုပ်နေတာတော့မဟုတ်ပါဘူးနော်"
"မဟုတ်ပါဘူးမမပုလဲရဲ့ လွန်းငယ်တကယ်အသက်ရူမဝတော့လို့ပါ"
"မမတံခါးဖွင့်ပေးမယ်လေ"
"ရတယ်မမသီ ခဏထွက်ပြီးနေလိုက်မယ် ပြန်လာရင်ပြန်သောက်ကူမယ်နော်မမပုလဲ"
"ဟုတ်ပါပြီရှင်..."
မူမှန်သလိုထွက်သွားသည့်နိုးနိုးလွန်းငယ်၏ပုံရိပ်ကို မေးထောက်၍ ကျေကျေနပ်နပ်ကြီးကြည့်ပြစ်လိုက်သည်။ စိတ်အနှောက်ယှက်ပေးသည့်လူကို ပညာပြန်ပြရသည့်ခံစားချက်က သိပ်ပျော်ဖို့ကောင်းပါသည်။
"မင်းနာမည်သီသီမဟုတ်လား"
"ဟုတ်ကဲ့ရှင့် CEO"
"အို...ဥဿာဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ"
ပုလဲအမေးကို ဂရုမစိုက်စွာဖြင့် ဥဿာပြန်မဖြေလိုက်ပေ။
"ထိုင်နေပါရတယ်"
"ဟုတ် CEO"
"ခလေးရော"
YOU ARE READING
Lighthouse Of Love (Completed)
Romanceအချစ်တွေကင်းမဲ့ပြီးမှောင်မိုက်နေတဲ့ကိုယ့်ဘဝလေးကို အလင်းရောင်ပေးခဲ့တဲ့ခလေးက ကိုယ့်ရဲ့မီးပြတိုက်လေးပါကွာခလေးရယ်။ ဥဿာခမ်းထည်🖤💜 နိုးနိုးလွန်းငယ်
