အခန်း - ၃၄
ဘာလိုလိုနှင့်ဆယ်တန်းအောင်စာရင်းထွက်ပြီး၍ အမှတ်စာရင်းတောင်ထုတ်ယူပြီးပြီဖြစ်သည်။ အောင်စာရင်းထွက်သည့်နေကဆိုလျှင် တစ်ညလုံးအငြိမ်မနေသည့်ခလေးက စိတ်နှင့်ကိုယ်နှင့်မကပ် ဖန်ခွက်တွေပါလွတ်ကျကွဲသည်အထိဖြစ်ခဲ့သည်။ အောင်စာရင်းကြည့်ပေးသည့်ဥဿာ မျက်နှာအမူအရာကိုကြည့်ပြီးလဲ ကျပြီအထင်နှင့် "နောက်နှစ်ပိုကြိုးစားပါ့မယ် နောက်နှစ်အောင်အောင်ဖြေပါ့မယ် လောပန်းစိတ်မညစ်နဲ့နော်" ဟု ပြောင်းပြန်လုပ်ကာ အားပေးစကားဆိုသည်ကြောင့် ကျိတ်ရယ်ခဲ့ရသေးသည်။
ခလေးကအောင်တာတောင် ရိုးရိုးအောင်တာမဟုတ်ပဲ ဂုဏ်ထူးသုံးဘာသာနှင့်အောင်သည်ဟု ပြောပြလိုက်သည့်အခါ အိခနဲထငိုပါလေရော။ ချစ်လို့စမိတာကိုး... ငိုတော့လဲချော့တာပေါ့ဗျာ။ ဒီခလေးလေးကိုချော့ဖို့ မွေးဖွားလာတာဆိုတော့လဲ ချော့တာပေါ့။
အပျော်လွန်သည့်ခလေးမှာ မိဘတွေကိုဖုန်းဆက်ပြောလိုက် ဆရာတွေကိုဖုန်းဆက်ပြောလိုက်နှင့် အချိန်အတော်ကြာအထိ မအိပ်ပဲရှိနေသည်မှာ မနက် ၃ နာရီမှ အိပ်သွားရှာသည်။
Hotel တစ်ခုလုံးတွင် အငယ်ဆုံးနှင့် တစ်ဦးတည်းသောဆယ်တန်းအောင်သည့်ခလေးကို ဝန်ထမ်းများက ဝမ်းသာဂုဏ်ပြုကြောင်းပြောပေးကြသည်။ ခလေးအိမ်ကဂုဏ်ပြုပွဲလုပ်ပေးမည်ပြောတော့ သူငယ်ချင်းတွေမအောင်လို့ မလုပ်ချင်ဘူးဟုငြင်းပြီး Hotel မှာလုပ်ပေးမည်ဟုပြောတော့လဲ လက်မခံပေ။
အဓိကကတော့ အရှင်းကြီးမပျောက်သေးသည့် ခလေးလက်မှဒဏ်ရာလေးကို မိဘနှစ်ပါးမြင်ပြီးသိမည်ဆိုး၍ အိမ်တောင်မပြန်ခဲ့သည့်ခလေးက ဘယ်ပွဲမှကိုလက်မခံပဲ အနိုင်ငြင်းလေ၏။
"လောပန်း"
"ဗျာ့"
"လွန်းငယ်အလုပ်ပြန်ဆင်းချင်တယ်"
"မရဘူး ခလေးတစ်ပတ်လောက် အားပြန်ပြည့်အောင်နားရအုံးမယ်"
"လောပန်းကလဲ အကုန်ပျောက်နေပြီလေ ပျင်းနေပြီ"
"ဒါဆို မပျင်းအောင်ကိုယ်လုပ်ပေးရမလား"
ဧည့်ခန်းအတွင်း အတူထိုင်နေရင်းမှ ကွန်ပျူတာရိုက်နေသည့်သူဌေးလူကြီးဟာ လွန်းငယ်ဘက်သို့တိုးကပ်၍ ဆိုလာလေသည်။
YOU ARE READING
Lighthouse Of Love (Completed)
Romanceအချစ်တွေကင်းမဲ့ပြီးမှောင်မိုက်နေတဲ့ကိုယ့်ဘဝလေးကို အလင်းရောင်ပေးခဲ့တဲ့ခလေးက ကိုယ့်ရဲ့မီးပြတိုက်လေးပါကွာခလေးရယ်။ ဥဿာခမ်းထည်🖤💜 နိုးနိုးလွန်းငယ်
