အခန်း - ၂၉
"လောပန်းမနက်က ဘယ်သွားတာလဲဟင်"
"ကိုယ်သွားစရာလေးရှိလို့ ကိုယ်အပြင်သွားမှန်းခလေးကဘယ်လိုလုပ်သိလဲ"
"မနက်အစောလွန်းငယ်နိုးတယ်လေ အိပ်ရာထဲလောပန်းကမရှိဘူး လိုက်ရှာသေးတယ်မတွေ့တာနဲ့ ပြန်အိပ်လိုက်တာ"
"ခလေးကိုယ့်ကိုရှာသေးတယ်ပေါ့"
"ဟုတ်"
"ကိုယ့်ကိုမတွေ့တော့လွမ်းလို့လားခလေး"
"မဟုတ်ပါဘူးနော် လောပန်းထင်ချင်ရာတွေထင်မနေပါနဲ့"
"စိတ်ကူးယဉ်ခွင့်လေးတောင်မပေးဘူးလားကွာ..."
"မပေးပါဘူး လောပန်းကပြီးရင်ဘာတွေထိလိုက်ပြီးစိတ်ကူးယဥ်မှန်းလဲမသိဘူး"
"ကိုယ့်စိတ်ကူးကို ခလေးသိတယ်ပေါ့..."
ကော်ဖီသောက်ရင်းဖြင့်မေးလာသည့် သူဌေးလူကြီး၏မျက်နှာပေါ်တွင် ရိသဲ့သဲ့အပြုံးတို့ပါနေသည်။
"လွန်းငယ်ဗိုက်ဝပြီပြန်တော့မယ်နော်"
"ဟေ့...ခလေး"
တားချိန်တောင်မပေး ပြေးသွားတာများတန်းလို့ပါကွာ ခလေးကတကယ်ဘယ်လိုလေးမှန်းကိုမသိဘူး ချစ်စရာလေးကွာ။
နေ့လည် ၃နာရီတွင် အောက်ထပ်သို့ခေါ်လာသည့်သူဌေးလူကြီးကြောင့် အိပ်ချင်မူးတူးနှင့်ပါလာခဲ့သည်။
"လောပန်းဘယ်သွားမလို့လဲဟင်"
"အပြင်ရောက်ရင်သိမှာပေါ့ခလေးရ"
လွန်းငယ်တို့ Hotel ၏ကျောဘက်ဆီသို့ရောက်သည့်အခါဝယ် ဝန်ထမ်းများက ထင်းတွေထိုး၍ဘာအိုးတွေတည်နေမှန်းလဲမသိ လူတစ်ချို့ကလဲ အခင်းများပေါ်တွင်ထိုင်၍ စည်ကားစွာရှိနေလေသည်။
"လောပန်း"
"ဗျာ့"
"လူတွေအများကြီးပဲ ဘာတွေလုပ်နေကြတာလဲဟင်"
"ရောက်ရင်သိမှာပေါ့ကွ လာခလေး"
"လွန်းလေး မမတို့ဒီဘက်မှာ"
ထိုင်နေကြသည့်လူများကြား မမဝဒီကလှမ်းခေါ်လေသည်ကြောင့် လွန်းငယ်ပြေးသွားလိုက်တော့သည်။
ESTÁS LEYENDO
Lighthouse Of Love (Completed)
Romanceအချစ်တွေကင်းမဲ့ပြီးမှောင်မိုက်နေတဲ့ကိုယ့်ဘဝလေးကို အလင်းရောင်ပေးခဲ့တဲ့ခလေးက ကိုယ့်ရဲ့မီးပြတိုက်လေးပါကွာခလေးရယ်။ ဥဿာခမ်းထည်🖤💜 နိုးနိုးလွန်းငယ်
