အခန်း - ၄၅
Lighthous of love 💜🖤 အချစ်မီးပြတိုက်လေး
ခလေးရဲ့တောင်းဆိုမှုကြောင့် Hotel သို့ကားပြန်ယူသည်။ နှစ်ယောက်ထဲကားလေးအတွင်း မွှေးရနံ့သင်းပျံ့ပျံ့လေးနှင့်အတူ ကိုယ်ဆီပြုံးစစတွေး၍ ရှိနေကြ၏။
"ခစ်ခစ်...လောပန်းဘာရယ်တာလဲပြော"
"ခလေးကရော ဘာကိုသဘောကျပြီးရယ်နေတာလဲပြော"
"လွန်းငယ်အရင်မေးတာလေ လောပန်းအရင်ဖြေ"
"ခလေးရဲ့ ကိုကြီးလို့ခေါ်တာလေး နားထဲပြန်ကြားပြီးပျော်လို့ရယ်နေတာ ခလေးလေးအဲ့တုန်းကချစ်စရာလေးကွာ အားလုံးရှေ့မှာခေါ်လိုက်တော့ ကိုယ်ဖြင့်လေ ကိုယ့်နားကိုယ်တောင်မယုံနိုင်တဲ့ထိ ရင်တွေတုန်နေတာကွ"
"အဲ့မေလေးတမင်ရန်စနေလို့ လွန်းငယ်လဲပူထူပြီးခေါ်လိုက်မိတာလောပန်းရဲ့ အံမယ်...ရင်တောင်တုန်တယ်ဆိုတာကြီးက ပိုတာပါနော်"
"တကယ်ဗျ နောက်တစ်ခေါက်လောက်ပြန်ခေါ်ပါ့လားခလေး ကိုယ်ထပ်ကြားချင်သေးလို့"
"လောပန်းကိုဦးလို့ခေါ်သင့်တာပါနော် ကိုကြီးလို့ခေါ်လိုက်တာမှားသွားတယ် လွန်းငယ်နဲ့အသက်ကွာတာက ဦးအရွယ်မို့လား"
"ဟာ...ကိုယ့်အသက် အဲ့လောက်ကြီးလဲမကြီးသေးဘူးလေကွာ ဘယ့်နှယ့်ဦးရမှာလဲ ကိုကြီးလို့ပဲခေါ်"
"ဦးပါဆို"
"မရဘူး ကိုကြီးကွာ"
"ဘာကိုကြီးလဲမခေါ်ပါဘူး ဦးပဲ မဟုတ်လဲ ဦးလေးကြီးလို့ခေါ်ရမလား ဟွန်...ဦး"
"ခလေးကကွာ ဘယ်လိုခေါ်ခေါ်နားဝင်ချိုနေလို့ ရူးတော့မယ်ထင်တယ်ကွာ"
"ဦးလေးကြီး ဦးလေးကြီး ဦးလေးကြီး ဦးလေးကြီး ဦးလေးကြီး ဦးလေးကြီး ဦးလေးကြီး ဦး...လေး...ကြီး..."
ကားမောင်းနေသည့်ဥဿာကို တမင်များကားမမောင်းနိုင်အောင် စ နေသလားကွာ။
"ခလေး"
"ပြောလေဦးလေးကြီး ဦးလေးကြီးကဘာပြောမလို့လဲ လွန်းငယ်နားထောင်နေတယ်လေဦးလေးကြီးရဲ့ ဦးလေးကြီးပြောလေ"
YOU ARE READING
Lighthouse Of Love (Completed)
Romanceအချစ်တွေကင်းမဲ့ပြီးမှောင်မိုက်နေတဲ့ကိုယ့်ဘဝလေးကို အလင်းရောင်ပေးခဲ့တဲ့ခလေးက ကိုယ့်ရဲ့မီးပြတိုက်လေးပါကွာခလေးရယ်။ ဥဿာခမ်းထည်🖤💜 နိုးနိုးလွန်းငယ်
