အခန်း - ၂၄
Lighthous of love 🖤💜အချစ်မီးပြတိုက်လေး🖤
လွန်းငယ်နေ့လည်ကတည်းကအိပ်ပျော်သွားသည်မှာ အချိန်အားဖြင့် ည ၈ နာရီထိုးမှ နိုးလာလေတော့သည်။ ခေါင်းကိုက်တာကြည်သွားပြီဖြစ်ပေမယ့် ဗိုက်ကဆာနေပြီဖြစ်သည်။ နေ့လည်က သူဌေးလူကြီးကထမင်းအတင်းကျွေးသော်လည်း ရှက်တာနှင့်ခေါင်းကိုက်တာ ရောနေသည်ကြောင့် လွန်းငယ်နည်းနည်းပဲ စားခဲ့သည်မဟုတ်လား။
*ဒူ... ဒူ...*
ဝင်လာသည့်ဖုန်းမှာ နံပါတ်အစိမ်းကြီးဖြစ်နေသည်ဖြစ်၍ လွန်းငယ်ကိုင်ရမည်လား မကိုင်ရဘူးလားကို အတော်ကြာသည်အထိစဥ်းစားမိတော့ ဖုန်းကကျသွားပြီဖြစ်သည်။ လွန်းငယ်ရဲ့ဖုန်းနံပါတ်ကို မိဘနှစ်ပါးရယ်၊ မမများရယ်၊ ဂျာကြီးရယ်သာသိသည်မဟုတ်လား။ ဒါဆို ယခုက ဘယ်သူဆက်တာပါလိမ့်။
*ဒူ...ဒူ...*
လက်ထဲကိုင်ထားသည့် phone လေးကို လွန်းငယ်ထုတ်ကြည့်မိရာ ကနဦးတုန်းကခေါ်ထားသည့် နံပါတ်လေးဖြစ်နေပြန်သည်။ ဖုန်းလေးကိုကိုင်လိုက်ပြီး Hello ဟုစမပြောပဲ ငြိမ်နေကာ တစ်ဖက်မှပြောမည့်စကားကို နားစွင့်လိုက်၏။
"Helloခလေး Hello...ခလေးအိပ်နေတာလား"
"လောပန်းလား..."
အမလေးဗျာ။ ဖုန်းထဲမှအသံလေးမှာတောင် ချစ်စဖွယ်အရိပ်အယောင်လေး ကပ်ပါလာသည်အထိ ချစ်စရာကောင်းသည့်ခလေးလေးဖြစ်ပါသည်။
"ကိုယ်လေခလေး"
"ဟုတ်"
"ခလေးနိုးတာကြာပြီလား"
"အခုမှနိုးတာလောပန်း"
"ဗိုက်ဆာနေပြီလား"
"ဟုတ်"
"ကိုယ့်အခန်းလာခဲ့နော်ခလေး ကိုယ်အကုန်ပြင်ထားပြီ"
"အဲ့ကိုလာရမှာလား အောက်ဆင်းမစားဘူးလားလောပန်း"
"အခန်းပဲလာခဲ့ပါ ကိုယ်အကုန်ပြင်ပြီးသွားပြီခလေးရဲ့"
"ဟုတ်"
ဖုန်းကျသွားသည်နှင့် လွန်းငယ်မျက်နှာသစ်၊ သွားတိုက်ကာ လောပန်းအခန်းဆီသို့ ထွက်လာခဲ့သည်။
YOU ARE READING
Lighthouse Of Love (Completed)
Romanceအချစ်တွေကင်းမဲ့ပြီးမှောင်မိုက်နေတဲ့ကိုယ့်ဘဝလေးကို အလင်းရောင်ပေးခဲ့တဲ့ခလေးက ကိုယ့်ရဲ့မီးပြတိုက်လေးပါကွာခလေးရယ်။ ဥဿာခမ်းထည်🖤💜 နိုးနိုးလွန်းငယ်
