အခန်း - ၃၇
လွန်းငယ်တို့အိမ်မှထွက်လာပြီး လမ်းထိပ်အရောက်တွင် ပိုက်ဆံအိတ်လေးကိုလွယ်လိုက်ပြီးသည်နှင့်...။
"လောပန်းရှေ့ကဟိုဆိုင်လေးမှာခဏရပ်ပေးအုံးလောပန်း"
"ဘာလုပ်မလို့လဲခလေး အဲ့တာကွမ်းဆိုင်ကြီးလေ"
"အွန်းသိတယ်...ခဏလေးပဲ"
ခလေးကရပ်ခိုင်းနေ၍ ဥဿာလမ်းဘေးသို့အနည်းငယ်တိုးကာ ကားလေးရပ်ပေးလိုက်သည်။
"လောပန်းနေခဲ့နော်"
"ကိုယ်..."
"ခဏလေးပါဆို"
ခါးပါတ်ဖြုတ်နေသည့် ဥဿာမှာခလေးက နေခဲ့ဟူ၍ ကားမှန်လေးချ၍သာ ခလေးကိုလိုက်ကြည်ရသည်။
"ကြီးဌေး"
"ဝေ့ အယ်နိုးနိုးလေးပါလား ဖေမောင်အတွက်ကွမ်းလာယူတာလားသမီး"
"မဟုတ်ဘူးကြီးဌေး ဖေကြီးကဒီကပဲကွမ်းဝယ်စားတာမလားကြီးဌေး"
"အေး ဟုတ်တယ်သမီး"
"တစ်နေ့ဘယ်လောက်ဖိုးစားလဲကြီးဌေး"
"၂၀၀ ဖိုးပဲ သမီးအဖေကအဲ့ထက်ပိုမစားဘူးသမီး"
"ဒါဆိုဒါက နှစ်ပတ်စာ၂၈၀၀ ဖေကြီးလာဝယ်ရင်မရောင်းနဲ့နော်ကြီးဌေး အဲ့အတွက်သမီးအပို ၅၀၀ ပေးမယ် အားလုံးပေါင်း ၃၃၀၀ ပေါ့"
"ဘာဖြစ်လို့လဲသမီးရဲ့"
"ဖေကြီးကကျန်းမာရေးမကောင်းလို့ကွမ်းမစားစေချင်တော့လို့ ကြီးဌေးတကယ်မရောင်းနဲ့နော် ဖေကြီးဝယ်စားတဲ့ပိုက်ဆံ သမီးအပတ်တိုင်းပေးမယ် ဖေကြီးလာရင်မရောင်းဘူးလို့ပြောလိုက်နော်"
"ဟေ ဒီလိုသမီးမျိုးရှားတယ်ဟေ့ ကွမ်းမပေးရပဲပိုက်ဆံရတာဆိုတော့ ကြီးဌေးတို့ကကြိုက်တာပေါ့"
"အဲ့တာဆိုစိတ်ချပြီနော်ကြီးဌေး သမီးသွားပြီနော်"
"အေးအေး ဂရုစိုက်သွားသမီးရေ"
"ဟုတ်ကဲ့"
လွန်းငယ်ကားပေါ်တတ်သည့်အချိန်ထိ လူတစ်ချို့ကဝိုင်း၍လိုက်ကြည့်နေသည့်ထဲ ကြီးဌေးပါ ပါနေလေသည်။ ကိုယ့်သားသမီးမှမဟုတ်လျှင် မျက်လုံးထောင့်ထောက်ကြည့်ကာ အပြစ်ပြောတတ်တဲ့ရပ်ကွက်ထဲမှ လူတစ်ချို့အကြောင်းကိုလွန်းငယ်သိပါသည်။ ယခုလဲ ရှေ့တွင်သာ သမီးရေ၊ ညီမရေနှင့်ခေါ်သည့်လူများက အတင်းတစ်ခုခုတော့ ပြောကိုပြောကြအုံးမှာပါလေ။
ВЫ ЧИТАЕТЕ
Lighthouse Of Love (Completed)
Любовные романыအချစ်တွေကင်းမဲ့ပြီးမှောင်မိုက်နေတဲ့ကိုယ့်ဘဝလေးကို အလင်းရောင်ပေးခဲ့တဲ့ခလေးက ကိုယ့်ရဲ့မီးပြတိုက်လေးပါကွာခလေးရယ်။ ဥဿာခမ်းထည်🖤💜 နိုးနိုးလွန်းငယ်
