အခန်း - ၉
ဥဿာအလုပ်စားပွဲတွင်ထိုင်၍ အခန်းထဲတွင် မနက်စာအတူစားလာသည့် ခလေးကိုပြန်မြင်ယောင်မိနေသည်။ အပြာနုရောင်ဂါဝန်လေးက လက်မောင်းအကျလေးဖြစ်ကာ လည်ပင်းသားဖွေးဖွေးလေးရယ်၊ ညှပ်ရိုးလှလှလေးရယ် ထောင့်ကျနေသည့် ပခုံးအကျနလေးရယ်က ဥဿာအဖို့ အကြည့်မလွှဲနိုင်အောင် ဖြစ်ခဲ့ရသည်မဟုတ်လား။
ကြည်လင်ပြောင်လဲ့နေသည့်ပါးဖောင်းဖောင်းလေး၊ ခရမ်းချဥ်သီးလေးလိုနှုတ်ခမ်းရဲရဲလေး၊ မနက်စာပဲငုံစားနေပုံက မျက်တောင်ရှည်လေးများကို ပိုမိုပေါ်လွင်ကာ လှနေပုံရယ်၊ တစ်ချက်တစ်ချက် ဥဿာကိုရယ်ပြနေပုံလေးရယ်က ဥဿာအတွက်မနက်စာ မစားနိုင်အောင်အထိ ရင်ခုန်ဖို့ဖြစ်လာခဲ့သည်။
ခလေးပေါက်စက ညို့အားပြင်းလှချည်လားဗျာ။ ရင်တွေဗလောင်ဆူနေရပြီး ယခုထိအခုန်မပြယ်သေးသည့် နှလုံးသားလေးက ခလေးရှိသည့်နေရာကို ပြေး၍ထွက်ပြေးသွားမလားတောင် ဥဿာစိုးရိမ်မိပါသည်။
ဒါဟာဇေလင်းပြောသလို အချစ်များလားဟုပင် ထိုင်၍တွေးမိသေးသည်။
"လွန်းလေးလာပြီလား"
"ဟုတ်မမသီ"
"ညကအဆင်ပြေရဲ့လား မမသီတို့ကို CEO ကပြန်ခိုင်းတော့ ပြန်လ်ိုက်ရတယ်လေ လွန်းလေးကိုစိတ်ပူနေတာမမက"
"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးမမရဲ့ လောပန်းက..."
လောပန်းကဂရုစိုက်ပေးသည်ဟုပြောဖို့ကို မဖြစ်ပါဘူးလေဟုတွေး၍ အရှိန်ပြန်ထိန်းရသည်။
"CEO ကဘာဖြစ်လဲလွန်းလေး"
"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး လွန်းငယ်ကို ကူညီပေးတယ်လို့ပြောမလို့"
"ဟုတ်တယ်နော် အလုပ်ခရီးကမရောက်သေးဘူးထင်တာ ပြန်လာလာချင်း မင်းသားကွက်တွေထုတ်တော့တာပဲ မိုက်ချက်"
"လွန်းငယ်ရဲ့ဦးလေးအရွယ်ဆိုတော့ ဦးလေးကွက်ပေါ့နော့မမ"
"ဟယ် ...ဟုတ်ပါ့ ဦးလေးကွက် ဦးလေးကွက်"
သဘောတကျရယ်နေသည့်မမများနှင့် လွန်းငယ်ပါလိုက်ရယ်နေမိသည်။
"ဒါနဲ့ ညကတစ်ယောက်ထဲဘေးဘက်ကအခန်းမှာဆို အိပ်ရဲတယ်ပေါ့လွန်းလေး"
YOU ARE READING
Lighthouse Of Love (Completed)
Romanceအချစ်တွေကင်းမဲ့ပြီးမှောင်မိုက်နေတဲ့ကိုယ့်ဘဝလေးကို အလင်းရောင်ပေးခဲ့တဲ့ခလေးက ကိုယ့်ရဲ့မီးပြတိုက်လေးပါကွာခလေးရယ်။ ဥဿာခမ်းထည်🖤💜 နိုးနိုးလွန်းငယ်
