အခန်း - ၁၁
"ပုလဲနဲ့ဟိုဘက်ခဏလိုက်ခဲ့ပေးပါလားဥဿာ"
ဥဿာလက်မောင်ကို လာချိတ်၍ ပုလဲကပြောလာလေသည်။
"ကိုယ်ဝယ်စရာတွေရှိသေးတယ်ပုလဲ"
ပုလဲရဲ့လက်ကို ဥဿာပြန်ဖြည်ချလိုက်သည်။
"ဥဿာဝယ်တာစောင့်မယ်လေ ပြီးမှလိုက်ခဲ့ပေးပေါ့"
"အချိန်ပုတ်ပါတယ် ကိုယ့်ဘာသာပဲသွားဝယ်လိုက်ပါပုလဲ ခလေးသွားမယ်လာ..."
"ဟုတ်"
"ဥဿာမလိုက်ချင်လဲ နိုးနိုးလွန်းငယ်ကိုခေါ်သွားမယ်နော် ပုလဲအင်္ကျီရွေးတာ ကူရွေးခိုင်းချင်လို့"
ဥဿာပြန်အဖြေကိုမစောင့်သည့်ပုလဲက ခလေးလက်ကိုဆွဲ၍ ထွက်သွားလေတော့သည်။
ခလေးကိုချက်ကျွေးဖို့ကိုတော့ နောက်မှအစီစဥ်ချရမည်ဖြစ်ပေမယ့်လဲ ခလေးကြိုက်လောက်မည့် အသီးအရွက်တို့ကို တစ်ခုစီလိုက်ရွေးဝယ်မိသည်။ ထို့နောက် ခလေးကြိုက်သည့် ချောကလက်ရေခဲမုန့်လေးကိုပါယူ၍ ငွေရှင်း counter ဆီအရင်ကြိုသွားရှင်းလိုက်ကာ အထုတ်များထားခဲ့လိုက်သည်။
ခလေးရှိမည့် အင်္ကျီတန်းများဘက် လှမ်းလာလိုက်တော့ သူ့ခလေးက ပုလဲရဲ့ ပိုက်ဆံအိတ်၊ အပေါ်ထပ်အင်္ကျီတို့ကိုကိုင်ကာ အောက်ဘက်တွင်လဲ ခြင်းလေးကိုချ၍ ရပ်နေသည်ကိုတွေ့ရသည်။
ခလေးကို ပုလဲရဲ့ပစ္စည်းတွေ ကိုင်ခိုင်းထားဖို့အတွက် ဥဿာဆီကခေါ်သွားဖို့ ခွင့်ပြုခဲ့တာမှမဟုတ်ပဲ။ အင်္ကျီရွေးကူခိုင်းမယ်ဆိုလို့သာ ခေါ်ခွင့်ပြုခဲ့တာလေ။
"အဲ့တာဘာရပ်လုပ်နေတာလဲခလေး"
"မမပုလဲအင်္ကျီလဲနေလို့စောင့်နေတာ လောပန်းပြီးပြီလားဟင်"
"အဲ့ပစ္စည်းတွေကရော"
"မမပုလဲကခဏလေးကိုင်ထားပေးတဲ့"
"ခြင်းထဲထည့်ထားလေ ဘာလို့ကိုင်ထားတာလဲ"
"မမပုလဲက လက်နဲ့ကိုင်ထားတဲ့"
"အဲ့လိုပဲပြောသလား"
"ဟုတ်"
"ပေးအဲ့တာတွေ"
YOU ARE READING
Lighthouse Of Love (Completed)
Romanceအချစ်တွေကင်းမဲ့ပြီးမှောင်မိုက်နေတဲ့ကိုယ့်ဘဝလေးကို အလင်းရောင်ပေးခဲ့တဲ့ခလေးက ကိုယ့်ရဲ့မီးပြတိုက်လေးပါကွာခလေးရယ်။ ဥဿာခမ်းထည်🖤💜 နိုးနိုးလွန်းငယ်
