အခန်း - ၁၈
အချစ်မီးပြတိုက်လေး💜🖤
လွန်းငယ် မနက် ၆ နာရီတွင်နိုးလာပြီး မျက်နှာသစ်ကိုယ်လက်သန့်စင်ကာ ဝရံတာဘက်ထွက်ရပ်လိုက်သည်။သာယာလိုက်သည့် မနက်ခင်းလေးတွင် စိတ်တို့လန်းဆန်းကာ အေးချမ်းနေ၏။ ယနေ့မှ ထူးထူးဆန်းဆန်း ကော်ဖီသောက်ချင်လာ၍ မီးဖိုခန်းထဲတွင်အသင့်ရှိသည့် ရေနွေးအိုးကိုတည်ကာ ကော်ဖီလေးတစ်ထုတ်ဖျော်၍ တောင်တန်းကြီးကိုအကြောင်းမဲ့စွာ ထိုင်ကြည့်နေမိသည်။
လွန်းငယ်ဘဝက ကံကောင်းပါတယ်လေ။ အိမ်မှာနေတော့လဲ မိဘနှစ်ပါးရဲ့ ပါ့စားပေးတာခံရ ယခုအလုပ်ရောက်တော့လဲ အကောင်းစားအခန်းကြီးထဲနေရပြီး အစားကောင်းများလည်းစားရသည်။ အလုပ်ချိန်တွင်လဲ မမတို့ဝိုင်းချစ်တာခံရသည့်အပြင် သူဌေးလူကြီးကပါ ခလေးတစ်ယောက်သဖွယ် ထင်မှတ်ကာ အလျှော့ပေးထားသည့်လွန်းငယ်မှာ ရှေးဘဝက ကုသိုလ်တွေ အများကြီးလုပ်ခဲ့၍ဖြစ်မည်။
ကိကိလေးဆီ မနက်စာသွားကျွေးကာ ခဏတစ်ဖြုတ်အတူဆော့ပေး၍ ပြန်လာလိုက်တော့ အခန်းရှေ့တွင် သူဌေးလူကြီးက ရောက်နေပြီဖြစ်သည်။
"လောပန်း"
"အစောကြီးကို ဘယ်ကပြန်လာတာလဲခလေး"
"ကိကိလေးဆီက"
သနပ်ခါးပါးကွပ်လေးနှင့်ခလေးက အကြည်ဓာတ်အပြည့်ရသည့် မျက်နှာနုနုလေးနှင့်ဖြစ်သည်။ မနက်စောစောစီးစီး သူတောင်ခလေးမျက်နှာကိုမကြည့်ရသေးဘူး အဲ့ကြောင်ကတော့ ဦးဦးဖျားဖျား ခလေးမျက်နှာလေးကို ကြည့်ပြီးသွားပြီပေါ့။ ဟူး...စိတ်တိုလိုက်တာကွာ။
"မနက်စာသွားစားရအောင်လို့"
"ဒီနေ့ရော လောပန်းနဲ့စားရမှာပဲလား"
"နေ့တိုင်းစားရမှာလေ ဘယ်လိုကြီးမေးတာတုန်းကွ"
"လွန်းငယ်ကတစ်ရက်ထဲထင်လို့"
"အခုသိပြီလား နေ့တိုင်းကိုယ်နဲ့ပဲစားရမှာနော် မှတ်ထား"
"ဟုတ်"
တစ်ရက်လောက်အဖော်မရှိလို့ အတူစားပေးရသည်ဆို တော်ပြီပေါ့။ ယခုတော့လွန်းငယ်ကို နေ့တိုင်းခေါ်မည်တဲ့လေ။ ဟွန့်...အနေကျဥ်းကျပ်တာနှင့်တော့ လွန်းငယ်အစားအသောက်တွေပျက်တော့မှာပါပဲ။
YOU ARE READING
Lighthouse Of Love (Completed)
Romanceအချစ်တွေကင်းမဲ့ပြီးမှောင်မိုက်နေတဲ့ကိုယ့်ဘဝလေးကို အလင်းရောင်ပေးခဲ့တဲ့ခလေးက ကိုယ့်ရဲ့မီးပြတိုက်လေးပါကွာခလေးရယ်။ ဥဿာခမ်းထည်🖤💜 နိုးနိုးလွန်းငယ်
