အပိုင်း - ၃၈
မနက်ထမင်းစားဝိုင်းတွင် သူဌေးလူကြီးရယ်၊ လွန်းငယ်ရယ်၊ ဆရာဝန်ကိိုကြီးရယ် သုံးယောက်အတူထမင်းစားသည့်အခါ စကားတွေဖောင်ဖွဲ့၍ပြောကြသည်။
"ပုလဲဒီမှာလာထိုင်လေဟာ"
"ရတယ်ခေါင်လွင် ငါဟိုဘက်သွားထိုင်မယ်"
"နင်ကလဲ တက္ကသိုလ်အတူမတတ်ရတော့ ငါ့ကိုစိမ်းသွားပြီပေါ့လေ"
"အဲ့လိုမဟုတ်ပါဘူးဟ"
"ဒါဆိုလာထိုင်လေဟာ လာဒီမှာထိုင်"
မမပုလဲက သူဌေးလူကြီးအရိပ်အကဲကိုကြည့်နေသလို သူဌေးလူကြီးကလဲ မသိသလိုပင်နေနေလေသည်။
"မမပုလဲထိုင်လိုက်ပါ မမတို့သူငယ်ချင်းတွေစကားလေးဘာလေးပြောရတာပေါ့ ဟုတ်တယ်မလားလောပန်း နော်.."
သူ့လက်မောင်းတို့ကို ဖွဖွလေးကိုင်၍ တောင်းဆိုလာလေသည့်ခလေးရဲ့ဆန္ဒလေးကို ယခုတစ်ခါလဲဖြည့်ဆည်းပေးမိ၏။
"နေရာကအကျယ်ကြီးရှိတာပဲ ထိုင်ပါ"
"လာဒီမှာထိုင်ပုလဲ"
"အွန်း"
ခေါင်လွင်မှာလဲ အရင်နေ့ကဘာတွေဖြစ်ခဲ့သလဲ၊ ဘယ်လိုတွေပုလဲတို့လုပ်ခဲ့သလဲဆိုတာ အနည်းအကျဉ်းတော့ သိထားပါသည်။ သို့ပေမယ့် ငယ်သူငယ်ချင်းတွေဖြစ်တာမို့ အရမ်းကြီးလဲအခြေနေတွေ တင်းမာမနေစေချင်။ နှစ်ရှည်လများလက်တွဲရှေ့ဆက်လာတဲ့ ခင်မင်မှုတွေဖြစ်သည်ကြောင့် ခေါင်လွင်ဝင်ပါပေးမည်ဖြစ်သည်။
"ဇေလင်းဘယ်တော့ပြန်လာမှာလဲ ဥသျှစ်"
"မသိဘူး"
"လောပန်းပြောတော့တစ်ပတ်ဆို အခုတစ်ပတ်တောင်ကျော်ပြီကိုပြန်လာရတော့မှာမဟုတ်ဘူးလားဟင်"
"အွန်း သူအလုပ်တွေမပြီးသေးလို့နေမှာ ပြန်လာတော့မှာပါ"
"ဂျာကြီးရှိမှ Hotel ကြီးကစိုပြေတာ ဂျာကြီးမရှိတော့ စနောက်ပြောင်မယ့်လူလဲမရှိဘူး ခြောက်ကပ်ကပ်ကြီးနဲ့ ပျင်းစရာကြီးလောပန်းရဲ့"
"ဟုတ်သလားသူများခလေး ဇေလင်းကအဲ့လောက်စိုးမိုးတာလား"
"ဟုတ်တယ်ဆရာဝန်ကိုကြီးရဲ့ ဂျာကြီးက အကုန်လုံးနဲ့ပျော်ပျော်နေတာလေ အဲ့တော့ ဝန်ထမ်းအတွေအကုန်လုံးက ချစ်ကြတာပေါ့"
YOU ARE READING
Lighthouse Of Love (Completed)
Romanceအချစ်တွေကင်းမဲ့ပြီးမှောင်မိုက်နေတဲ့ကိုယ့်ဘဝလေးကို အလင်းရောင်ပေးခဲ့တဲ့ခလေးက ကိုယ့်ရဲ့မီးပြတိုက်လေးပါကွာခလေးရယ်။ ဥဿာခမ်းထည်🖤💜 နိုးနိုးလွန်းငယ်
