အခန်း - ၂၇
ဥဿာမှာ လက်ခိုက်မိထားသည့်ခလေး၏ဆေးထည့်ပေးသည်ကို ပြုံးပြုံးကြီးနှင့်ရှိနေကာ ကျေနပ်နေရ၏။
"လောပန်းဘာလို့ပြုံးတာလဲ"
"ပျော်လို့"
"ဘာလို့ပျော်တာလဲ"
"ခလေးဂရုစိုက်တာခံရလို့"
"လွန်းငယ်လက်ခိုက်မိထားတာနော် ဆေးထည့်တာတောင်တစ်ဖက်ထဲနဲ့ထည့်ပေးနေတာ လောပန်းလဲခိုက်မိထားတဲ့ဟာကိုပျော်နေတာပေါ့"
"အဲ့လိုလဲမဟုတ်ဘူးလေကွာ"
လက်မသက်သာသည့်ကြားမှ စိုးရိမ်၍ဆေးထည့်ပေးသည်ကို ပြုံးပြုံးကြီးရှိနေသည်ကြောင့် အမြင်ကပ်မိသည်။
"လွန်းငယ်ဗိုက်ဆာလာပြီ လက်ကလဲကိုက်လာပြီ အခုဘယ်လိုလုပ်မလဲ"
"ခလေးအများကြီးကိုက်နေတာလား အရမ်းနာနေလား"
"အွန်း အစောထဲကကိုက်နေတာ လောပန်းကိုစိတ်ပူလို့သာဆေးထည့်ပေးတာ အခုမရတော့ဘူး ဗိုက်လဲဆာနေပြီ"
"ဟာ ခလေးကကွာ ဘာလို့ကိုယ့်ကိုအစောထဲကမပြောတာလဲ"
"လောပန်းလက်ကိုစိုးရိမ်လို့မပြောတာပေါ့"
"အာ...ချစ်စရာလေး ချစ်လိုက်တာကွာ"
"အဲ့လိုကြီးမပြောနဲ့ဆို"
"ဘာဖြစ်လို့လဲခလေး"
"ရှက်စရာကြီးလောပန်းကလဲ"
"ဟားဗျာ..."
လွန်းငယ်မျက်နှာလေးပူလာသည်ကြောင့် သူဌေးလူကြီးကိုဆက်၍ မကြည့်ရဲတော့ပေ။ တစ်ကိုယ်လုံးကိုက်ခဲနေသည့်ကြားမှ ရှက်ဖို့ကိုသတိရသေးသည့်လွန်းငယ်လဲ ကိုယ့် ကိုယ်ကိုအံဩမိပါသည်။
ချစ်ရသူလေး၏ အပြောအဆို၊ အမူအရာလေးကို တစ်ခုချင်းလိုက်ကြည့်၍ ဥဿာအချစ်တွေပိုနေရ၏။
"ခလေးချွေးတွေထွက်နေပါ့လား ဘာဖြစ်တာလဲ"
"ဟင့်အင်း နေလို့မကောင်းဘူးလောပန်း အိပ်ချင်နေပြီ"
"နေပါအုံး"
ခလေး၏နဖူးပြေပြေလေးအပေါ်တွင် အနည်းငယ်ဝဲကျနေသည့် ဆံမြိတ်လေးများကိုဖယ်၍ စမ်းကြည့်လိုက်သည့်အခါ ကိုယ်များက ခြစ်ခြစ်တောက်ပူနေတာဖြစ်သည်။
YOU ARE READING
Lighthouse Of Love (Completed)
Romanceအချစ်တွေကင်းမဲ့ပြီးမှောင်မိုက်နေတဲ့ကိုယ့်ဘဝလေးကို အလင်းရောင်ပေးခဲ့တဲ့ခလေးက ကိုယ့်ရဲ့မီးပြတိုက်လေးပါကွာခလေးရယ်။ ဥဿာခမ်းထည်🖤💜 နိုးနိုးလွန်းငယ်
