အခန်း - ၂၈
ဇေလင်းနှင့် စကားပြောအပြီးတွင် ရုံးခန်းထဲဝင်၍ အရေးကြီးသည့် စာရွက်တို့ကိုလက်မှတ်ထိုးကာ အခန်းဆီပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။ ခလေးတစ်ယောက်လုံး ခိုက်မိထားသည်ကို တစ်ယောက်ထဲထားခဲ့ပြီး အလုပ်လုပ်နိုင်သည်အထိ ဥဿာစိတ်မဖြောင့်နိုင်ပါပေ။ ကျယ်ဝန်းသည့် Hotel အတွင်း ဝေးကွာသည့်အခန်းအိပ်ဆောင်သို့ ခြေတန်ရှည်တို့နှင့် လျှောက်လှမ်းလိုက်သည့်အခါဝယ် တစ်ခဏချင်းပင် ခလေး၏အခန်းရှေ့ရောက်ရှိလာတော့သည်။
*ဒေါက်...ဒေါက်...*
သွယ်လျသည့်လက်ချောင်းရှည်တို့နှင့် တံခါးခေါက်အပြီးတွင်တော့ ခေတ္တမျှရပ်၍နေလိုက်သည်။
"လောပန်း အလုပ်မှာမဟုတ်ဘူးလား"
"ကိုယ်ပြီးခဲ့ပြီ"
"ဟုတ်"
"ခလေးဗိုက်ဆာပြီလား"
"ဆာသေးဘူးလောပန်း"
"ဒါဆိုအခန်းလိုက်ခဲ့လေ"
မျက်လုံးလေးလှန်ကြည့်လာသည့် ဥဿာ၏ခလေးပေါက်စက အခန်းဘာလို့လိုက်ရမှာလဲဆိုသည့် မေးခွန်းမျိုးနှင့်ကြည့်နေခြင်းဖြစ်သည်။
"မလိုက်တော့ဘူးလေ လွန်းငယ်ကရေချိုးချင်တာ အဲ့တာ မမသီကိုအခုဖုန်းဆက်မလို့"
"အင်း ကိုယ်လှမ်းပြောလိုက်ရမလား"
"အဲ့ကျတစ်မျိုးထင်သွားမှာပေါ့ လွန်းငယ်ဘာသာဆက်ပါ့မယ်"
အခန်းတံခါးလေးပိတ်ကာ ပြန်ဝင်သွားသည့်ခလေးဟာ ညကသူပေးထားသည့်ဂါဂန်လေးနှင့် ခလေးလေးသဖွယ်တည်ရှိနေလေသည်။ ခလေးကမသိသေးဘူးပဲ ယခုဆို Hotel တစ်ခုလုံးကပြောနေကြသည်က ဥဿာနှင့်ခလေးဟာ ချစ်သူတွေဖြစ်နေကြပြီဆိုသည့်အကြောင်းပင်။ ဘာကြောင့်ဆို မနေ့ညကအဖြစ်အပျက်ကြောင့် ဝန်ထမ်းတွေရိပ်မိရုံသာမက ဥဿာပွဲကြမ်းသည်ကို မျက်မြင်တွေ့ခဲ့ကြရသည်မဟုတ်လား။ ခလေးနှင့်ကိုယ်ရဲ့ ရင်းနှီးပုံတွေ၊ ခလေးကိုပွေ့ပြီး ကမ္ဘာပျက်သည့်အလားပြေးလွှားနေပုံတွေက မပြောပြလျှင်တောင် ချစ်နေကြမှန်း ထင်ရှားလှသည်မို့ ယခုတော့ အကုန်သိကုန်ကြပြီပေါ့ဗျာ။
STAI LEGGENDO
Lighthouse Of Love (Completed)
Storie d'amoreအချစ်တွေကင်းမဲ့ပြီးမှောင်မိုက်နေတဲ့ကိုယ့်ဘဝလေးကို အလင်းရောင်ပေးခဲ့တဲ့ခလေးက ကိုယ့်ရဲ့မီးပြတိုက်လေးပါကွာခလေးရယ်။ ဥဿာခမ်းထည်🖤💜 နိုးနိုးလွန်းငယ်
