အခန်း - ၃၂
ခလေးကိုစောင့်ရှောက်ပေးဖို့မှာထားခဲ့သည့်ဇေလင်းကို လက်သီးတစ်ချက်ထိုးရုံနှင့် ဥဿာ၏ဒေါသတို့ပြေစေဖို့ မလုံလောက်ပါပေ။
"ငါတောင်းပန်ပါတယ်ခမ်းထည်"
"တောင်ပန်ရုံနဲ့ပြီးသွားကြေးဆို ငါပုလဲကိုရိုက်သတ်ပစ်လိုက်မယ် ပြီးရင်ပြန်တောင်ပန်မယ် ရသလားဇေလင်း"
"ငါ ငါ..."
"ခလေးကိုအနိုင်ကျင့်နေမှန်းသိရက်နဲ့ မင်းကဝင်မတားတဲ့အပြင် မသိချင်ယောင်ဆောင်ပေးခဲ့တယ်ပေါ့လေ"
"ငါတကယ်တောင်းပန်ပါတယ်ခမ်းထည်ရာ"
"မင်းကိုယုံပြီး ငါနောက်တစ်ပတ်များထပ်နေမိရင် ခလေးအဖျားလွန်ပြီသေသွားနိုင်တဲ့အထိဖြစ်သွားနိုင်တယ်ဆိုတာ မင်းသိရဲ့လားဇေလင်း ဟမ်..."
"ငါ.. "
"ပုလဲကျောင်းတုန်းကအကျင့်အတိုင်း ခလေးအပေါ်ပြုမူလို့မရဘူးဇေလင်း မင်းပြောတော့ပုလဲကိုမင်းထိန်းပါမယ်ဆို ဘယ်မှာလဲ ငါမတွေ့ရပါလား..."
ခမ်းထည်၏စကားများကို ဖြေရှင်းချက်မပေးမိပဲ ငြိမ်နေမိသည်။ ဖြေရှင်းချက်ပေးရန် သူ့အတွက် မထိုက်တန်၍ဆို ပိုမှန်ပါမည်။
"မင်းရဲ့စောင့်ရှောက်ထားပါ့မယ်ဆိုတဲ့အဓိပ္ပါယ်ကလေ နေ့တိုင်းရုံးခန်းရှေ့မှာမတ်တပ်ရပ်ခိုင်းထားတာကို ခွင့်ပြုခဲ့တာကိုပြောတာလား... ပါးအရိုက်ခံရတဲ့အဆင့်ရောက်သွားအောင်ထိ မင်းရဲ့စောင့်ရှောက်ပုံတွေ သိပ်ကောင်းတယ်နော်ဇေလင်း"
"ငါနိုးနိုးပါးအရိုက်ခံရတယ်ဆိုတာ မင်းပြန်လာတဲ့နေ့ကမှသိတာ ရှေ့ရက်တွေကငါတကယ်မသိခဲ့ဘူးခမ်းထည်"
"မင်းပြောတော့ Hotel မှာအပ်ကျတာကအစသိပါတယ်ဆို ဘာလဲ အခုမှကွက်ပြီး မသိတော့တာလား"
"ငါ..."
"လူတစ်ယောက်လုံးထမင်းစားဆောင်မှာ အသားလွတ်ပါးအရိုက်ခံရပြီး အစော်ကားခံရတာကွ ဒါမျိုးကျ မင်းမသိတော့ဘူးတဲ့လား...ငါ့ကိုဟာသများပြောနေသလားဇေလင်းရာ ဟားဟား...ယုံနိုင်အောင်ပြောစမ်းပါကွာ"
YOU ARE READING
Lighthouse Of Love (Completed)
Romanceအချစ်တွေကင်းမဲ့ပြီးမှောင်မိုက်နေတဲ့ကိုယ့်ဘဝလေးကို အလင်းရောင်ပေးခဲ့တဲ့ခလေးက ကိုယ့်ရဲ့မီးပြတိုက်လေးပါကွာခလေးရယ်။ ဥဿာခမ်းထည်🖤💜 နိုးနိုးလွန်းငယ်
