မျောလွင့်နေသော ပြာမှုန်များ

Chapter 1

Chapter 1

ယီဟွေ့ အိမ်မက်မက်ပြန်သည်။

၎င်းက ပြာမှုန်ကဲ့သို့ မီးခိုးရောင်မြူများ ရစ်ပတ်ထားသည့် ပြန့်ကျဲနေသောအပိုင်းအစများဖြစ်၍ လွန်လေပြီးခဲ့သော အချိန်တစ်ခုမှ အကြောင်းများဖြစ်ကြောင်း ပြန်လည်အမှတ်ရစေသည်။

အကယ်၍ ဘေးပတ်ပတ်လည်ကို ကြည့်လိုက်ပါက ‌ဗလာကျင်းလုနီးနီးဖြစ်နေသော အခန်းတစ်ခုထဲရှိ အိပ်ရာပေါ်တွင် ခေါင်းအုံးနှစ်လုံးကို ဘေးချင်းယှဉ်လျက်ချထားပြီး ဘယ်ဘက်တွင်ထားထားသော ဒိုရေမွန်အရုပ်လေးကလည်း မီးအိမ်ဖျော့ဖျောအောက်တွင်  ရယ်မောနေသည်။

သူ့အကြည့်က စားပွဲပေါ်ရှိ အငွေ့တလူလူထွက်နေသောရေခွက်ပေါ် အလိုလိုရောက်သွားသည်။ အိမ်မက်ထဲတွင် သူ့ခန္ဓာကိုယ်က စိတ်ထက်တစ်လှမ်းစောပြီး မတ်တပ်ရပ်လာကာ တဖြည်းဖြည်း လမ်းလျှောက်သွားသည်။ တံခါးကို ဘန်းခနဲဖွင့်လိုက်သည့်အခါ သူ့ကိုကြိုဆိုနေသောအရာက နေရောင်ခြည်ဖြာနေသည့် မနက်ခင်းမဟုတ်ပဲ မုန်တိုင်းထန်နေသော သန်းခေါင်ယံအချိန်ဖြစ်သည်။ အဝေးမှ မိုးမျှော်တိုက်များကလည်း ညကောင်းကင်ယံ၏ ထူထပ်လှသော အမှောင်ထုထဲကို တိုးဝင်ပျောက်ကွယ်သွားသည်။

တစ်ဖက်သို့ ပြန်လှည့်လိုက်ချိန်တွင် တံခါးက မရှိတော့ပေ။ သူ သွားစရာ နေရာမရှိတော့သကဲ့သို့ မည်သည့်နေရာကို သွားရမည်လည်း မသိပေ။ သို့သော်လည်း ဤနေရာတွင် ထိုင်မနေရဲသောကြောင့်အဝေးမှ နီယွန်မီးလုံးများရှိရာသို့ လျှောက်သွားလိုက်သည်။

သူ ခြေတစ်လှမ်းလှမ်းလိုက်တိုင်း သူ့ရှေ့မှပုံရိပ်က စည်းချက်ကျကျ လှုပ်ခါနေသည်။ သူ မျက်တောင်မခတ်သည်မှာ သေချာသော်လည်း အလင်းရောင်လှိုင်းများက မြူအဖြစ်ပြောင်းသွားပြီး တဖြည်းဖြည်းပျောက်ကွယ်သွားသည်။ သို့ရာတွင် သူ မရပ်တန့်နိုင်သေးပေ။ ထိုစဉ် သူ့နောက်မှ အသံတစ်သံ ကြားလိုက်ရသည်။ တစ်စုံတစ်ယောက်က သူ့နောက်ကိုလိုက်နေပြီး အရိပ်ပေါ်ကိုနင်းကာ သူ့ကျောရိုးများကို ချိုးပစ်ရန် ကြံရွယ်နေသည်။

သူ့ခြေထောက်အောက်မှ လမ်းမက မတ်စောက်လာပြီး လမ်းလျှောက်ရ ခက်ခဲလာသည်။ အနက်ရးရောင်အရိပ်က တစ်ခါတစ်ရံတွင် သူ့ဘေးမှ ပေါလောမျောလာပြီး တစ်ခါတစ်ရံ သူ့ခေါင်းပေါ် ရောက်လာသည်။ နွယ်ပင်များက သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို တင်းကြပ်စွာ ရစ်ပတ်ထားပြီး မြွေများက လျှာနှစ်ခွထုတ်ကာ သူ့ကျောပြင်ကို ထိတွေ့နေသကဲ့သို့ ဖြစ်နေသည်။