မျောလွင့်နေသော ပြာမှုန်များ

Chapter 39

Chapter-39

-(ကိုကြီး သိသွားပြီ)

ကျိုးကျင်ဟမ့် ထိုစာအား လက်ခံရရှိချိန်တွင် ညရှုတင်တစ်ခု ရိုက်ကူးနေခဲ့သည်။

သူက ဝတ်စုံအားအမြန်လဲကာ လက်ထောက်နှင့်ဒါရိုက်တာအား ခွင့်ပေးရန်တောင်းဆိုလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဟိုတယ်သို့ ပစ္စည်းအချို့ပြန်ယူပြီး ထွက်ခွာလာခဲ့၏။

တိုင်ဖွန်းမုန်တိုင်းကြောင့် လေကြောင်းခရီးအများစုအား ဖျက်သိမ်းထားခဲ့လေသည်။ ကျိုးကျင်ဟမ့်က အမြန်ရထားဘူတာသို့သာ တိုက်ရိုက်သွားလိုက်သည်။ သူ weibo အတွင်းသို့ log in ဝင်ခဲ့သည့်တိုင် ကျန်းယီမန့်က ဘာမှမတုံ့ပြန်လာခဲ့ချေ။ ခဏတာ တုံ့ဆိုင်းနေခဲ့ပြီးနောက် ရှောင်ဟွေ့ရှား၏ စကားပြောခန်းကိုဖွင့်ကာ (အိပ်နေတာလား) ဟု စာပို့လိုက်သည်။ သို့သော် စာက ရောက်မသွားခဲ့ချေ။ တစ်ဖက်က သူ့အား ဘလော့လိုက်ပြီဖြစ်သည်။

ကျိုးကျင်ဟမ့် ဖုန်းကိုချကာ ထိုင်ခုံနောက်ကျောကိုမှီ၍ မျက်လုံးများမှိတ်ချလိုက်မိသည်။

သူ ဤမျှကြာသည်အထိ အချိန်မဆွဲခဲ့သင့်ချေ။

သူ အမှန်တရားကို မည်သို့ပြောပြစေကာမူ ယီဟွေ့ စိတ်ဆိုးမည်မှာ အသေအချာပင်ဖြစ်၏။ ဤမုန်တိုင်းဝင်ရောက်လာခြင်းက ကျိုးကျင်ဟမ့်အား ပို၍ပင် ဆုံးဖြတ်ရခက်ခဲစေခဲ့သည်။ တစ်ရက်အချိန်ပိုရပါက ယီဟွေ့အား ပိုမိုချော့မော့နိုင်လိမ့်မည်ဟု တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်စွာ တွေးခဲ့မိလေသည်။

လွန်ခဲ့သည့်နှစ်ဝက်တစ်လျှောက်လုံး သူလုပ်နိုင်သမျှ အရာအားလုံးလုပ်ခဲ့သည်။ သို့သော် လုံလောက်သည်ဟု မခံစားခဲ့ရချေ။

မလုံလောက်ရုံသာမက ဤမျှကြိုးစားနေခဲ့ခြင်းစေကာမူ သူ၏ မိမိကိုယ်ကိုယ်ယုံကြည်မှုအား အနည်းငယ်မျှပင် တိုးမလာစေခဲ့ချေ။ နာမည်အတု၏နောက်တွင် ပုန်းကွယ်နေချိန်မှသာ သူအငြင်းခံရမည်မဟုတ်ကြောင်း သေချာနေခဲ့ပြီး တစ်စုံတစ်ခုအား ပြောနိုင်စွမ်း၊ လုပ်ဆောင်နိုင်စွမ်းရှိလေသည်။