Chapter 50.2
ညစာစားနေရင်း တစ်ဝက်တွင် ကျိုးကျင်ဟမ့်က ထွက်သွားရန် ထလိုက်ပြီး ကျိုးကျင်ယွဲ့ကို ပြောလိုက်သည်။
"မင်းမရီးက ငါ့ကိုအိမ်မှာစောင့်နေတုန်းပဲ"
ကျိုးကျင်ယွဲ့က ရှုပ်ထွေးစွာဖြင့် မျက်တောင်ခတ်လိုက်ပြီး ဖန်ယွီချင်းနှင့် ကျိုးကျင်ဟမ့်အား တစ်လှည့်စီကြည့်လိုက်သည်။
"မရီးလား ဘယ်မရီးလဲ"
ကျိုးကျင်ဟမ့်ကပြုံးကာ သူမခေါင်းလေးကို ပွတ်လိုက်သည်။
"ဘယ်မရီး ရှိဦးမှာလဲ၊ မင်း ဒီကလေးမ... ဒီလောက်ငယ်ငယ်လေးနဲ့ မေ့တတ်နေပြီလား မင်းရဲ့မရီးက ဘယ်တုန်းကမှ မပြောင်းသွားဘူး"
သူလှည့်ထွက်သွားသည်အအခါ ဖန်ယွီချင်းက သူ့နောက်မှနေ၍ ပြောလာသည်။
"မင်းမှန်တယ် အတိတ်ကအတိတ်ပဲ ဘယ်လောက်များတဲ့ငွေဖြစ်စေ ဘယ်လိုတောင်းပန်မှုမျိုးပဲဖြစ်စေ ဆုံးရှုံးသွားတဲ့အချိန်ကို ပြန်မရနိုင်ဘူး"
ကျိုးကျင်ဟမ့် ထိတ်လန့်သွားကာ ပြန်လှည့်ပြီး ပြောလိုက်သည်။
"မင်းတတ်နိုင်သမျှ လုပ်နိုင်ရင် နည်းလမ်းတစ်ခုကတော့ အမြဲရှိတုန်းပဲ"
သူ့နောက်ကျောကိုကြည့်ကာ ဖန်ယွီချင်းက စားပွဲထက်ရှိ ဓားနဲ့ခက်ရင်းကို ကောက်ကိုင်ကာ သူ့ကိုယ်သူရေရွတ်လိုက်သညိ။
"ဟုတ်တယ် နည်းလမ်းတစ်ခုကတော့ အမြဲရှိတယ်"
ကားထဲပြန်ရောက်လျှင် ကျိုးကျင်ဟမ့်က ဘေးခုံတွင်ရှိနေသော စက္ကူအိတ်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ ယင်းကို အိမ်ပြန်ယူသွားသည့်တစ်လျှောက်လုံး ယီဟွေ့က လှည့်၍ပင် မကြည့်လျှင်ဟုတွေးကာ နှောင့်နှေးလေးလံမှုက သူ့နှလုံးသားတစ်ခုလုံးကို ပျံ့နှံ့သွားပြီး ဗလာဖြစ်နေသော ထောင့်တိုင်းကို ပြည့်သွားစေ၏။
တစ်နှစ်မျှ သူက တတ်စွမ်းသမျှသောနည်းလမ်းတို့ဖြင့် အရူးလေးနားတွင် နေခဲ့သည်။ ပြန်လှည့်ကြည့်လျှင် သူတတ်နိုင်သမျှအရာရာတိုင်းကို လုပ်ခဲ့သော်လည်း မည်သည်ကမှ အရူးလေး၏နှလုံးသားထဲသို့ ရောက်မသွားပေ။ အနည်းငယ်လေး လှုပ်ခတ်သွားဖို့ပင် ကျရှုံးခဲ့၏။
YOU ARE READING
မျောလွင့်နေသော ပြာမှုန်များ
Fanfictionမင်္ဂလာ ညချမ်းပါရှင် အသစ်လေးတွေ လာကြေညာတာပါ ရှင့် ???? BL အတိုလေးနှစ်ပုဒ် PICK ထားပါတယ် အပိုင်းသိပ်မများတာလေးတွေပါ ဖတ်ပေးကြပါဦးနော် ... အားလုံးပဲ ကျန်းမာ ဘေးကင်း ဝင်ငွေတိုးကြပါစေ... ပုံအောက်မှာ Description ပါတယ်နော် ...
