Chapter-19.2
မည်သူ့ကိုမှ တုံ့ပြန်ချိန် မပေးဘဲ ကျိုးကျင်ဟမ့်က မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ပြီး ထမင်းစားပွဲ၏ အစွန်းနှစ်ဖက်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ စားပွဲကို ဆွဲမ’တော့မည့် အမူအရာမျိုး ပြုလိုက်လေသည်။ စားပွဲ၏ အလယ်တွင် ချထားသော စွပ်ပြုတ်ပန်းကန်မှာ စောင်းသွားပြီး စွပ်ပြုတ်အရည်များမှာ စားပွဲပေါ်သို့ မှောက်ကျမတတ် ဖြစ်သွားလေ၏။ ကျိုးဟွာရုံသာ လျင်မြန်စွာ နောက်ပြန်မဆုတ်လိုက်ပါက သူ့ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး စိုရွှဲသွားနိုင်ပေသည်။
ဤဖြစ်ရပ်ကို မည်သူကမှ မမျှော်လင့်ထားခဲ့ပေ။ ကျိုးကျင်ယွဲ့က အော်ဟစ်ပြီး ဘေးသို့ ရှောင်တိမ်းလိုက်သည်။ အခြားတစ်ဖက်တွင် ကျိုးဟွာရုံမှာ အလွန်ပင် ရှော့ခ်ရသွားပြီး ဒေါသထွက်နေသဖြင့် စကားပင် ပီပီသသ မပြောနိုင်တော့ချေ။
“ဘာလဲ… မင်းက ဘာကို ဒေါသထွက်နေတာလဲ…”
ကျိုးကျင်ဟမ့်၏ မျက်နှာမှာ တည်ငြိမ်နေဆဲပင်။ အနီးကပ် ကြည့်မှသာလျှင် သူ့သွားများကို ကြိတ်ထားပြီး သူ၏ လက်ဖျံကြွက်သားများမှာလည်း တင်းမာနေကာ ခွန်အားများ ဖြည့်တင်းနေသည့်အလား သူ့သွေးကြောများမှာ ဖောင်းကားနေသည်ကို မြင်နိုင်ပြီး အနည်းငယ် ထပ်မံအားစိုက်လိုက်ပါက ပေါင်တစ်ရာ အလေးချိန် ရှိသော စားပွဲခုံကိုပင် ပြုတ်ကျသွားအောင် လုပ်နိုင်ပေသည်။
သူ့ညီမလေး ရှိနေသည်ကို သတိရသွားသဖြင့် ကျိုးကျင်ဟမ့်က နောက်ဆုံးတွင် ရုတ်တရက်ထွက်ပေါ်လာသည့် ဒေါသစိတ်ကို မြိုသိပ်ထားလိုက်သည်။
“ယီဟွေ့က သူတို့တွေနဲ့ မတူဘူး…”
သူက တောင့်တင်းနေသော မေးရိုးများကို လှုပ်ရှားလိုက်ရာ သူ၏ အပေါ်သွားရော အောက်သွားပါ တဆတ်ဆတ် တုန်နေ၏။
“ဘယ်သူကမှ သူ့နေရာကို အစားမထိုးနိုင်ဘူး…”
ထမင်းစားပွဲမှာ ဗရုတ်သုတ်ခနှင့် ကမောက်ကမ ဖြစ်ကာ အဆုံးသတ်သွားသည်။
YOU ARE READING
မျောလွင့်နေသော ပြာမှုန်များ
Fanfictionမင်္ဂလာ ညချမ်းပါရှင် အသစ်လေးတွေ လာကြေညာတာပါ ရှင့် ???? BL အတိုလေးနှစ်ပုဒ် PICK ထားပါတယ် အပိုင်းသိပ်မများတာလေးတွေပါ ဖတ်ပေးကြပါဦးနော် ... အားလုံးပဲ ကျန်းမာ ဘေးကင်း ဝင်ငွေတိုးကြပါစေ... ပုံအောက်မှာ Description ပါတယ်နော် ...
