မျောလွင့်နေသော ပြာမှုန်များ

Chapter 42.1

Chapter 42.1

သူတို့ညအချိန်အိမ်သို့ပြန်ရောက်ချိန်၌ အနီးအနားတွင် မည်သူမျှမရှိနေခဲ့ချေ။ ကျန်းယီမန့် အရှေ့ဘက်ရှိနေရာတိုင်းနှင့် အနောက်ဘက်ခြံဝန်းကို လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်ပြီး အတွင်းသို့ခုန်ကျော်လာသည့်သူမရှိကြောင်း သေချာစေရန်စစ်ဆေးလိုက်ကာ " ကောင်းပြီ အစ်ကို ခြံထဲမှာ ပန်းချီဆက်ဆွဲလို့ရတယ်…"

သူမပြောသည့်အရာအား နားမလည်နိုင်ခင်အချိန်တွင် ယီဟွေ့ သူမကို ကြောင်ကြည့်နေမိသည်။ ထို့နောက်မှသာ သူသဘောပေါက်သွားပြီးနောက် ညီမဖြစ်သူ၏ခေါင်းကို ရှက်ရွံ့စွာဖြင့် ပုတ်ပေးလိုက်ပြီး " အရင်နှစ်တုန်းက သူကတံခါးအပြင်ဘက်ကနေပဲ ပတ်ကြည့်နေတတ်တာ…နောက်ကျတော့ ငါသူ့ကိုလက်ဆောင်တွေစပြီးပေးလာတာနဲ့ သူထွက်‌သွားတော့တာပဲ..အစ်ကို ညီမလေး ကျိန်ဆိုတယ် သူ့ကိုဘယ်တော့မှထပ်ပြီးမကူညီတော့ဘူး…"

ယီဟွေ့ ထိုကိစ္စကြောင့်သာမဟုတ်ပါက သူရခဲ့သည့်လက်ဆောင်များမှာ အတိအကျပင်သူလိုအပ်နေသည့် သို့မဟုတ် သူ၏နှလုံးသားကိုရယူနိုင်မည့်အရာများဖြစ်နေကြောင်းကို သူတို့အားရှင်းပြနိုင်မည်မဟုတ်ချေ။

ကျန်းယီမန့်ထံမှ ခွင့်လွှတ်မှုနှင့် သစ္စာခံမှုကို ရရှိပြီးနောက် အရာအားလုံးမှာ ပြေလည်သွားခဲ့သည်။ မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ ယီဟွေ့အတွက်မှာမူ ငြိမ်းချမ်းခြင်းကို မရရှိနိုင်သေးပေ။ ညဘက်သန်းခေါင်ယံအချိန်၌ အိပ်ရာပေါ်တွင် လဲလျောင်းကာ လူးလိမ့်နေပြီး ပြတင်းပေါက်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်၍ ညမီးတိုင်အောက်မှ ခြံဝန်းကိုကြည့်နေမိသည်။ သူ၏မျက်လုံးများဖွင့်ထားသည့်အခါတွင်ဖြစ်စေ သို့မဟုတ် တင်းကြပ်စွာပိတ်ထားသည့်အခါတွင်ဖြစ်စေ သူ၏အရှေ့မှ နံရံအောက်ရှိပုံရိပ်တစ်ခုမှာ အမြဲတစေရှိနေခဲ့သည်။

အချိန်အတန်ကြာအထိ ထိုသူမှာ လက်ပိုက်ကာနံရံကိုမှီထားခဲ့ပြီး တဖြည်းဖြည်းနှင့် ခေါင်းငုံ့လာကာ ထိုင်ချလိုက်သည်။ အပြင်ဘက်ရှိကောင်းကင်ကြီးမှာ ကြီးမားလာသည့်တိုင် ထိုသူမှာ ခေါင်းမာစွာဖြင့် ခြံဝန်းအပြင်ဘက်တွင် ရှိနေကာ ထွက်သွားရန်ငြင်းပယ်နေခဲ့သည်။