မျောလွင့်နေသော ပြာမှုန်များ

Chapter 48.2

Chapter 48.2

ပထမတွင် ပြောစရာစကားမရှိကြပေ။ နှစ်ယောက်သားက အစားအစာကိုသာ တောင့်တင်းစွာ စားနေကြသည်။ နှင်းဆီပန်းများဖြင့် အလှဆင်ထားသော အချိုပွဲပန်းကန် တည်ခင်းလာချိန်တွင် စားပွဲထိုးလေးက သူတို့နှစ်ဦးအတွက် ကျမ်းကျိန်လွှာ ဖတ်ပေးရမလားဟု မေးလာ၏။ ယီဟွေ့က လက်ဦးမှုရယူကာ. ငြင်းပယ်လိုက်သည်။ စားပွဲထိုးလေး ထွက်သွားပြီးနောက် သူက မထူးခြားသလို ရှင်းပြလာ၏။

"ဒါက ငါ့သူငယ်ချင်း ကြိုတင်မှာထားတာ ဒီလိုပုံစံဆိုတာ မသိခဲ့ဘူး"

ကျိုးကျင်ဟမ်မှ ခေါင်းညိတ်ကာ အေးအေးဆေးဆေးပြောလိုက်သည်။

"အင်း ကိုယ်ရောပဲ"

ဟင်းလျာမှာ အလျင်အမြန်ပင် ကုန်စင်အောင် အစားခံလိုက်ရသည်။ မုန်းတီးခြင်းဟူသည် အလျဥ်းမရှိသကဲ့သို့ အမှောင်ထု၏ဒီရေမှာလည်း တိုးမလာပေ။ ယီဟွေ့မှာလည်း ပါဝင်ပတ်သက်နေသူတစ်ဦး ဖြစ်သည့်တိုင် သူနှင့်ကျိုးကျင်ဟမ့် ဤသို့မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်လျက် ဗိုက်ဖြည့်နေကြသည်ကို စိတ်ကူးကြည့်နိုင်ခဲ့သည်။

စားသောက်ပြီးနောက် ယီဟွေ့က ထရပ်ကာ တံခါးထံလျှောက်သွားလိုက်ပြီး အောက်သို့ငုံ့ကြည့်ကာ ဇစ်ဆွဲတင်လိုက်သည်။ သူခေါင်းမော့လိုက်သည်နှင့် သူ့ရှေ့တွင်ရပ်နေသော ကျိုးကျင်ဟမ့်နှင့် တိုက်မိသွား၏။ သူ၏လေကာအင်္ကျီမှ ခါးပတ်မှာ ယီဟွေ့ရင်ဘတ်ပေါ်ရှိ သံမှိုများနှင့် ငြိသွားသည်။ 

နှစ်ယောက်သားက အတော်ကြာအောင် ရုန်းကန်ပြီးနောက် ရင်ဘတ်ကို နောက်ပြန်ဆုတ်လိုက်ရာ နောက်ဆုံးတွင် ဝန်ထမ်းလေး၏အကူအညီဖြင့် ခါးပတ်ကို ဆွဲထုတ်ကာ ခွဲထုတ်လိုက်နိုင်သည်။

ကျိုးကျင်ဟမ့်က ခေါင်းလှည့်ကာ သူ့ရင်ဘတ်ထက်မှ ထူးထူးဆန်းဆန်း အဆင်တန်ဆာတို့အား ကြည့်လာသည်။

ယီဟွေ့ကတော့ ခက်ခက်ခဲခဲအသက်ရှူနေရဆဲပင်။ ယခုလေးပင် သူ့မျက်နှာမှာ ကျိုးကျင်ဟမ့်၏ပုခုံးနှင့် ဖိမိထားခဲ့ရပြီး သူ၏နားသန်သီးလေးများမှာ နီရဲလာကာ သူ၏ဇက်ပိုးမှာလည်း အပူချိန်တက်လာသလို ခံစားလိုက်ရ၏။