မျောလွင့်နေသော ပြာမှုန်များ

Chapter 6.2

Chapter-6.2

“ပွင့်ချပ်ငါးခုနဲ့ အဖြူရောင် ဝတ်ဆံတွေပါတယ်…အေးစက်တဲ့နေရာတွေကိုကြိုက်ပေမယ့် အရမ်းအေးတာကိုတော့ကြောက်တယ်.”

သူအိမ်တွင်ရှိစဉ်က အရူးလေးမှာ ထိုပန်းပင်အား ရေလောင်းလေ့ရှိပြီး ရာသီဉတုအေးလာသည့်အခါ အိမ်ထဲသို့ပင်ရွှေ့ခဲ့သည်ကို သူမှတ်မိလေသည်။ သူက ပန်းပင်ကိုကြည့်ရင်း စိတ်မကြည်လာသည့်အလျောက် လွှင့်ပစ်ရန်ပြောခဲ့သေးသည်။ အရူးလေးက ခေါင်းခါလျှက် ဆိုလာခဲ့၏။ 

“ပန်းတွေနဲ့အပင်တွေရှိမှ အိမ်နဲ့တူတာ…”

ထိုအတွေးက သူ့အားပိုမို၍ပင် စိတ်အနှောင့်အယှက် ဖြစ်စေခဲ့သည်။

အိမ်မှန်းသိရဲ့သားနဲ့ ဘာလို့မြန်မြန် ပြန်မလာတာလဲ...

ရှောင်လင်းက ထိုလူကိုတတ်နိုင်သမျှ မြန်မြန်ခေါ်သင့်ပြီး ပန်းပင်နှင့်အတူ ကယ်တင်သင့်ကြောင်း ပြောလာခဲ့သည်။ 

ဖုန်းချပြီးသည့်နောက် ကျိုးကျင်ဟမ့်က ကြွေပန်းအိုးကွဲ၏ အစတစ်စအား ကောက်ယူလိုက်ကာ မြေကြီးအချို့ဖြင့် ဖြည့်လိုက်မိသည်။ အထိမခံသော ပန်းပင်အသက်မရှင်မည်ကို စိုးရိမ်နေမိခြင်းအား ကျိုးကျင်ဟမ့် မရပ်တန့်နိုင်ခဲ့ချေ။

သူက စိတ်မရှည်ပဲ အလျင်စလို ဖြစ်နေခဲ့သည်။ သူ အရင်ကပန်းပင်မစိုက်ဖူးလေရာ သူ၏ ပန်းပင်နှင့်ပတ်သက်သော ဗဟုသုတမှာလည်း အနှုတ်ဘက်ပြနေလေသည်။ အကယ်၍သာ အိမ်ထိန်းသာရှိပါက ပန်းပင်အား သေချာပေါက် ကယ်တင်နိုင်မှာပင်။

ဘာလို့အိမ်ထိန်းကို အလုပ်ထုတ်လိုက်မိတာလဲ…

ကျိုးကျင်ဟွေ့ မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်ကာ အသေးအဖွဲကိစ္စများကို လျစ်လျူရှုလျှက် အဖြေရှာလိုက်၏။

အိမ်ထိန်းအမျိူးသမီးက အပိုအလုပ်များလုပ်လွန်းပြီး အရူးလေးနှင့် သူမအကြားတွင် လာဘ်ပေးလာဘ်ယူမှုများ ရှိနေသကဲ့သို့ သူခံစားခဲ့၍ဖြစ်၏။ သူ၏အရင်လက်ထောက်က အရူးလေးနှင့် သီးသန့်ဆက်သွယ်နေခဲ့ကြောင်း သိရှိခဲ့သောနေ့၌ပင် လက်ထောက်နှင့်အတူ အိမ်ထိန်းကိုပါ အလုပ်ဖြုတ်ပစ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်လေသည်။ အရူးလေးက အိမ်ထိန်းအပေါ် သံယောဇဉ်ဖြစ်နေခဲ့ရာ မျက်ရည်ပင်ကျခဲ့သေးလေသည်။