မျောလွင့်နေသော ပြာမှုန်များ

Chapter 28.2

Chapter-28.2

ထိုစာသားကို ဟမ်ဟမ်ပြောရသည့်အကြောင်းရင်းအား ယီဟွေ့ မည်သို့မှ နားမလည်နိုင်သဖြင့် ကျန်းယီဟွေ့၏ ဦးနှောက်နှင့်ပင် သူကတုံးအနေဆဲဖြစ်သည်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။

ထိုအချိန်တွင် ဆရာဝန်လျှိုပေးခဲ့သည့် အကြံဉာဏ်ကို သူသတိရသွားခဲ့၏။ စာပိုရေးခြင်း၊ ပန်းချီပိုဆွဲခြင်းနှင့် အရင်ကမလုပ်ဖူးသည့် ကိစ္စရပ်များ ပြုလုပ်ခြင်းက ဦးနှောက်စွမ်းရည်အား တိုးတက်စေနိုင်သလို စိတ်ကိုလည်း ပိုမိုတည်ငြိမ်စေသည်။

ထို့ကြောင့် ယီဟွေ့က ကျန်းယီမန့်ညီအစ်မများ၏ ပုံတူပန်းချီအား ဆွဲပေးရန် သဘောတူလိုက်သည်။ ကျန်းယီမန့်က နိုင်ငံဆိုင်ရာ ပန်းချီပြိုင်ပွဲ၏ ရွှေတံဆိပ်ဆုရှင် အစ်ကိုဖြစ်သူအကြောင်း ပြောပြထားလေရာ မိန်းကလေးများက သူတို့၏ပုံတူပန်းချီအား ကြီးကြီးမားမားမျှော်လင့်ထားကြလေသည်။ ဓာတ်ပုံများပို့လာသည့်အခါ အားလုံးက တစ်ညီတစ်ညွတ်ထဲ ဂါဝန်ကလေးများနှင့် ဖြစ်နေကြ၏။

ယီဟွေ့က အမျိုးသမီးများ၏ပုံတူ (အထူးသဖြင့် ပန်းပွင့်ဂါဝန်များ) ကို ရေးဆွဲရာ၌ မကျွမ်းကျင်ချေ။ ကျန်းယီမန့်၏ပုံတူအား လက်ခံခြင်းက သူတစ်ဘဝလုံးသင်ခဲ့သည့် ပန်းချီပညာများဖြင့် ကြိုးစားရေးဆွဲရခြင်းဟု ပြော၍ရသည်။

ကံကောင်းစွာဖြင့် ယီဟွေ့အနားတွင် ပညာရှင်များ ရှိနေလေသည်။ ထန်ဝမ်ရှီးက ဂါဝန်စလွင့်ပုံကို သေချာရှင်းပြခဲ့ရုံသာမက ရေချိုးခန်းသုံး မျက်နှာသုတ်ပုဝါကိုပတ်လျှက် ယီဟွေ့၏အိပ်ရာပေါ်တွင် ရှိုးပါလျှောက်ပြခဲ့သည်။ သူက ကိုယ်ကိုတစ်ပတ်လှည့်ကာ ဆံပင်လေးရးကိုသပ်တင်လျှက် ဆိုလာ၏။

“မိန်းမပျိုလေးရဲ့ ရှက်ရွံ့နေပုံလေ...မင်းသိပြီလား...”

ယီဟွေ့ အကြီးအကျယ် တုန်လှုပ်သွားကာ မျက်လုံးများကို အမြန်ကာလိုက်ရ၏။

“ရပြီ...ရပြီ...မင်းဆင်းခဲ့တော့...”

ယီဟွေ့ ကောက်ကြောင်းများ ရေးဆွဲနေစဥ် ထန်ဝမ်ရှီးက ပျင်းရိစွာဖြင့် ခြေထောက်များကို လွှဲယမ်းနေခဲ့သည်။ သူမေးလာသည့်မေးခွန်းက ယီဟွေ့အား မိုးကြိုးပစ်ချလိုက်သည့်နှယ် ရှိ၏။