Chapter 51.2

196 22 0
                                    


Chapter 51.2







သူက ဒေါက်တာလျှိုအား ဆက်သွယ်လိုက်သည်။ သူမြို့မှထွက်လာစဥ်က သူ၏လက်ရှိကုသမှုမှာ မပြီးပြတ်သေးပေ။ ဒေါက်တာလျှိုက သူ့အခြေအနေမှာ အမှီအခိုမဲ့စွာ နေနိုင်သည်အထိ လုံလောက်စွာ တည်ငြိမ်နေပြီဟု ဆုံးဖြတ်ခဲ့ပြီး သူ့တွင် မေးစရာမေးခွန်းရှိလာပါက အချိန်မရွေးဖုန်းဆက်ဟု ပြောခဲ့သည်။





သူ့ဖုန်းကောလ်ကို လက်ခံရချိန်၌ ဒေါက်တာလျှို အနည်းငယ်အံ့သြသွားပေမယ့် သူက အခြားလူ၏ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ပြဿနာအကြောင်း တိုင်ပင်ဆွေးနွေးသည်ကို ကြားရသောအခါ ပို၍ပင် အံ့သြသွားမိသည်။ ယီဟွေ့က ရှက်ရွံ့စွာပြောလိုက်သည်။





"ကျွန်တော်တကယ်ကို ဘယ်သူ့ကိုမေးရမလဲဆိုတာ မသိတော့လို့ ကျွန်တော် ခင်များကိုပဲ နှောင့်ယှက်လိုက်တာ"



"စိတ်မပူပါနဲ့"





တစ်ဖက်မှဒေါက်တာလျှိုက ပြောသည်။





"မင်း ပြန်သက်သာလာတာကိုမြင်ရပေမယ့် ငါမပျော်နိုင်ဘူး"





ယီဟွေ့က အမည်ကို ချန်လှပ်ပြီး ကျိုးကျင်ဟမ့်၏ အခြေအနေကို အကြမ်းဖျင်း ရှင်းပြလိုက်သည်။ ဒေါက်တာလျှိုက ခေတ္တမျှ စဥ်းစားပြီးနောက် ပြောလိုက်သည်။





"ကိုယ့်ဟာကိုယ် ထိခိုက်အောင်လုပ်ရတဲ့ ရည်ရွယ်ချက်က ယုံကြည်မှုဆုံးရှုံးရတဲ့ အရင်းအမြစ်ကို ဖယ်ရှားဖို့ ဒါမှမဟုတ် စိုးရိမ်ပူပန်မှုတွေ နာကျင်မှုတွေကို သက်သာစေဖို့ ဒါမှမဟုတ် အလောင်းအစားလုပ်ထားတာပဲ ဒီလိုမဟုတ်ရင် အခြားပျော်စရာကောင်းတာမျိုးကို ရှာချင်လို့နေမယ် သီအိုရီကို ခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာကြည့်ရင် ငါထင်တာတော့ အဲဒီ့လူကြီးမင်းက ပထမဆုံးတစ်ခုဖြစ်နိုင်တယ်"



ယီဟွေ့က အလျင်အမြန် မေးလိုက်၏။





"ဒါဆို အနာဂတ်မှာ ဒီလိုမျိုး ထပ်လုပ်လာရင်ရော"





ဒေါက်တာလျှိုကဆိုသည်။





မျောလွင့်နေသော ပြာမှုန်များWhere stories live. Discover now