Chapter 10.2
ဆေးရုံမှထွက်လာစဉ် အဆိုပါစကားလုံးများက ကျိုးကျင်ဟမ့်၏ခေါင်းထဲဝယ် ချာချာလည်လျှက်ရှိလေသည်။
ရုပ်အလောင်း…။ ပြစ်မှုဖြစ်ပွားရာနေရာ…။အဲဒါက အရူးတစ်ယောက်လေ…။ မမှတ်မိနိုင်လောက်အောင်လို့…။
မမှတ်မိနိုင်လောက်အောင်တဲ့လား…မဖြစ်နိုင်တာ…
ယီဟွေ့၏အသွင်အပြင်မှာ သူမျက်ဝန်းများမှိတ်လိုက်တိုင်း ပေါ်လာလေ့ရှိပြီး သူ့အားပြုံးရယ်ပြလျှက်ရှိလေသည်။
သူက မည်သည့်နေရာသို့ သွားရမည်မှန်းမသိချေ။ ထို့ကြောင့် အိမ်သို့ပြန်လာမှာဖြစ်လေသည်။ ဒိုရေမွန်ရုပ်က ပြတင်းပေါက်ဘောင်ပေါ်တွင် နေရာမပျက်ရှိနေမှာဖြစ်ကာ ပန်းချီကားသည်လည်း ထိုနည်းတူပင်။ ကျိုးကျင်ဟမ့်က စိတ်သက်သာရာရဟန်ဖြင့် သက်ပြင်းချလိုက်သည်။
အရူးလေးက သူအကြိုက်ဆုံးအရုပ်ကိုမယူသွားဘူးလေ…ပန်းချီကားကလည်း ဆွဲမပြီးသေးဘူးမဟုတ်လား…သူဘယ်လိုလုပ်ပြီးသေမှာလဲ…
သူ မသေပါဘူး...
ကျိုးကျင်ဟမ့်အား သတင်းပို့ပေးခဲ့သူက သူတစ်ခုခုဖြစ်သွားမည်ကို စိုးရွံ့ပုံရသည်။ ထိုသူက တောင်ပေါ်မှဆင်းလာသည့်တစ်လျှောက်လုံး လိုက်ပါလာခဲ့လေသည်။ ကျိုးကျင်ဟမ့် စိတ်သက်သာရာရသွားပုံကိုကြည့်ရင်း တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ဖြစ်သွားပြီဟု ထိုလူကယူဆလိုက်၏။ သူက “ဆုံးရှုံးမှုအတွက်စိတ်မကောင်းပါဘူး…” ဟူ၍ပြောလိုက်သည်။
သို့သော် ကျိုးကျင်ဟမ့်က သူ့အားပြန်လည်မတုံ့ပြန်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည့်အခါ ရဲတင်းစွာဖြင့် အကြောင်းအရာအချို့ကို ထပ်ပြောလိုက်၏။
“အဟောင်းတွေကိုမစွန့်လွှတ်ရင် အသစ်တွေရောက်မလာနိုင်ဘူးလေ...ဒါက ဘုရားသခင်ရဲ့ ဆန္ဒအတိုင်းပါပဲ…သခင်လေးယီက ခင်ဗျားနဲ့မလိုက်ဖက်ဘူးလို့ ကျွန်တော်တို့ အရင်ကတည်းကပြောခဲ့ပါတယ်…သူနဲ့မထိုက်တန်ဘူးလေ…”
YOU ARE READING
မျောလွင့်နေသော ပြာမှုန်များ
Fanfictionမင်္ဂလာ ညချမ်းပါရှင် အသစ်လေးတွေ လာကြေညာတာပါ ရှင့် ???? BL အတိုလေးနှစ်ပုဒ် PICK ထားပါတယ် အပိုင်းသိပ်မများတာလေးတွေပါ ဖတ်ပေးကြပါဦးနော် ... အားလုံးပဲ ကျန်းမာ ဘေးကင်း ဝင်ငွေတိုးကြပါစေ... ပုံအောက်မှာ Description ပါတယ်နော် ...
