Chapter 46.2

191 21 0
                                    


Chapter 46.2









ရှုပ်ထွေးသည့်အလုပ်များမှ ခေတ္တအနားယူရင်း ပြတင်းပေါက်ထံ မော့ကြည့်လိုက်သည်။ အပြင်ဘက်၌ မှောင်နေပြီဖြစ်ကာ မရေမတွက်နိုင်သည့် မိုးပေါက်များက ကြည်လင်နေသည့် မှန်ချပ်အား ရိုက်ခတ်၍နေသည်မှာ သူတို့အားလုံး စုပေါင်းပြီး စမ်းချောင်းငယ်တစ်ခုပမာ မြေတွဲအားအတိုင်း အောက်သို့ စီးကျသွားသည်အထိပင်။





လတ်တလောတွင် မိုးရွာလေ့ရှိသော်လည်း ယီဟွေ့ကမူ ထီးယူဖို့ရာ မေ့နေဆဲဖြစ်၏။ သူခေတ္တမျှ စောင့်ဆိုင်းပြီးသည်အထိ မိုးက စဲမသွားပေ။ အကယ်၍ သူဆက်စောင့်ပါမူ ၁၂နာရီ ကျော်သွားနိုင်သည့် အဓိပ္ပါယ်ပင်။ ယီဟွေ့ ထရပ်ပြီး သူ၏ဦးထုပ်နှင့်မျက်နှာဖုံးကို တပ်ကာ အသက်ပြင်းပြင်းတစ်ချက်ရှိုက်လျက် ပြေးသွားဖို့ ပြင်ဆင်လိုက်သည်။





သူကဖေးတံခါးထံ လျှောက်သွားချိန်၌ စားပွဲထိုးလေးက တားဆီးလာသည်။





"ဆရာ၊ အပြင်မှာ မိုးရွာနေပါတယ် ဒီထီးကို ယူသွားပြီး သုံးလိုက်ပါ"





ယီဟွေ့ ခဏတာမျှ ထိတ်လန့်သွားသော်လည်း စားပွဲထိုးလေးလက်ထဲမှ ထီးကိုကြည့်ရသည်မှာ ဧည့်သည်များ အသုံးပြုံးရန်ထားထားပုံရသည်။ သူက ယဥ်ကျေးစွာ ငြင်းပယ်လိုက်သည်။





“ဟင့်အင်း ငါက ဒီနားမှာပဲ နေတာပါ...”





“ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီထီးကိုသုံးလိုက်ပါ မိုးအရမ်းသည်းနေတယ် ...”





“ငါက သတိမကောင်းဘူး ငှားပြီးပြန်ပေးဖို့ မေ့တတ်တယ်...”





မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်းဖြင့် စားပွဲထိုးမိန်းကလေးက သူမမျက်လုံးများ ကွေးတက်သည်အထိ ပြုံးကာဖြင့်





"ပြန်မပေးပါနဲ့ ရှင်က ကျွန်မတို့ဆီကို နေ့တိုင်းနီးပါးလာနေတာပဲ ဒါက ရှင့်ရဲ့သစ္စာရှိမှုအတွက် ဆုလို့ပဲထားပါ"





ထီးမှာ အပြာရောင်ဖြစ်ကာ ဖွင့်လိုက်ပြီး မော့ကြည့်လျှင် အပြာရောင်ကြယ်ကောင်းကင်အား မြင်နိုင်သည်။ ယင်းက ဖွင့်လိုက်လျှင် မြင်ရသည့် ဒိုရေမွန်ရုပ်များနှင့်ထီးအား သတိရစေသည်။





မျောလွင့်နေသော ပြာမှုန်များWhere stories live. Discover now