မျောလွင့်နေသော ပြာမှုန်များ

Chapter 41.1

Chapter 41.1

ထိုနေ့တွင် ယီဟွေ့ ယခင်ကထက်ပို၍ စောစောထလာခဲ့သည်။ သူအောက်သို့ဆင်းလာချိန်၌ ကျန်းယီမန့်မှာ ထမင်းစားစားပွဲတွင် ထိုင်နေပြီဖြစ်သည်။ မီးဖိုချောင်ထဲတွင်မူ အိုးသံခွက်သံများ ထွက်ပေါ်နေကာ ကျန်းရွှယ်မေ့ ဟင်းချက်နေလေသည်။

ကျန်းယီမန့်မှ အိုကေဟူသော လက်ဟန်လုပ်ပြလာသဖြင့် သူတို့၏မိခင်မှာ စိတ်အခြေအနေကောင်းမွန်နေသည်ဖြစ်ရာ သူသည်လည်း ကြိုးစားကြည့်ရပေမည်။ ယီဟွေ့ မီးဖိုခန်းတံခါးဆီသို့ တဖြည်းဖြည်းရွေ့သွားကာ လှည့်လိုက်ပြီးနောက် ထမင်းစားပွဲတွင် ထိုင်ချလိုက်ပြီး ခေါင်းကိုငုံ့လျက် သူ၏မျက်နှာကို လက်မောင်းများကြားတွင် မြုပ်နှံထားလိုက်သည်။

ကျန်းယီမန့် သူ၏ဘေးသို့ ခုံကိုရွှေ့လာခဲ့ပြီး ကိုယ်ကိုစောင်းကာ တီးတိုးပြောလာခဲ့သည် " ကြောက်မနေနဲ့ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်ပြောရတော့မှာပဲဟာ…အစ်ကိုပဲ စိတ်ထဲကအခက်အခဲကြီးကို ကျော်လွှားပစ်မှာလို့ ကြွေးကြော်နေတာမဟုတ်ဘူးလား…"

ယီဟွေ့ စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြင့် ခေါင်းသာယမ်းပြလိုက်သည်။

" ဒါပဲလေ.. လုပ်ချလိုက်တာ ပိုကောင်းပါတယ်.."

ကျန်းယီမန့် အမှန်တကယ်စိတ်လှုပ်ရှားနေသော်လည်း သက်ပြင်းအနည်းငယ်ချလိုက်ပြီးနောက် ထပ်မံမြူဆွယ်လိုက်သည် " အမေကအမေပဲဟာကို.. ဘယ်လိုလုပ်ပြီး မပြောဘဲနေမလဲ..အစ်ကို မသိချင်ယောင်ဆောင်နေလေလေ အစ်ကိုပဲ မခံစားနိုင်ဖြစ်ရလေလေ ဖြစ်မှာ.."

ယီဟွေ့ မည်မျှပင် စိတ်လှုပ်ရှားနေခဲ့ပါစေ သူ၏မိခင်ကို မခံစားစေချင်ပေ။ထို့ကြောင့် အံတင်းတင်းကြိတ်လျက် မီး‌ဖိုချောင်တွင်းသို့ ဝင်သွားလိုက်သည်။ ယီဟွေ့ သူ၏သတ္တိများကို အစွမ်းကုန်စုစည်းကာ ပြောရန်ပြင်လိုက်သော်လည်း ထိုအခွင့်အရေးကို ကျန်းရွှယ်မေ့မှာ လုယူသွားခဲ့လေသည်။

" ဒီမှာဘာ‌လုပ်မလို့တုန်း…" ကျန်းရွှယ်မေ့ ဆူပွက်နေသည့်အိုးထဲ့သို့ ဂျုံတုံးအနည်းငယ်ထည့်နေရင်းမှ ပြုံးလျက်ပြောလာခဲ့သည် " အပြင်မှာစောင့်နေနော်.. ခဏနေရင် စားလို့ရပြီ…"