မျောလွင့်နေသော ပြာမှုန်များ

Chapter 45.2

Chapter 45.2

ညနေခင်းဗီလာသို့ပြန်လာနေစဉ် ယီဟွေ့လမ်းတစ်ဖက်ရှိ ဖြည်းဖြည်းချင်းစီ ရွေ့လျားသွားလာနေကြသည့်ဘတ်စ်ကားများ‌ဘေးမှ နှေးကွေးစွာလမ်းလျှောက်နေခဲ့သည်။ ထန်ဝမ်းရှီ ပြောခဲ့သည် " ရူးတော့မယ် " ဟူသည့်အကြောင်းကို စဉ်းစားနေမိကာ မည်သည့်အချိန်တွင် သူ့ကိုယ်သူအတွက်ပြန်ရွေးငွေအလုံအလောက်စုနိုင်မည်နည်းကို တွေးတောနေမိသည်။

ကျိုးကျင်ဟမ့် အဘယ့်ကြောင့် သူ့ကိုဤနေရာသို့ခေါ်လာပြီး ငွေတပြားတချပ်မှမပေးစေဘဲ အဆုံးစွန်ထိလွတ်လပ်မှုကိုပေးနေသည်အား သူနားမလည်သေးသော်လည်း ယီဟွေ့ ကိုယ်ပိုင်အသိစိတ်ဖြင့် အစားထိုးတစ်ယောက်ဖြစ်လာမည်မဟုတ်သည်ကို သိနေခဲ့သည်။ ထို့မျှသာမက သူ၏အကြွေးရှင်ကိုလည်း အကျိုးအမြတ်များပိုရနိုင်ရန်အတွက် သူလုံးဝပင်တွေးမည်မဟုတ်ချေ။ သူ၏အတွေးအားလုံးမှာ သူ၏အကြွေးကိုဆပ်ရန်အတွင် ငွေရှာပြီး စောစီးစွာထွက်သွားနိုင်ရန်ကြိုးစားမည့်အကြောင်းသာဖြစ်လေသည်။

နှစ်တစ်ဝက်မှာ မကြာလှသော်လည်း ကိစ္စအချို့ကိုပြောင်းလဲပစ်ရန်လုံလောက်နေသေးသဖြင့် ယီဟွေ့ကြောက်လန့်နေမိသည်။

အတွေးများဖြင့် လမ်းလျှောက်လာပြီး ယီဟွေ့ ထောင့်တစ်နေရာသို့ကွေ့ကာ အိမ်သို့ရောက်ခါနီးအကွာအဝေး၌ သွားနေသည့်လှည့်ကင်းကားတစ်စီးကိုမြင်လိုက်ရသည်။

" ပျော်ရွှင်စရာချီးရှီနေ့ပါ မစ်စတာ…" ငယ်ရွယ်သောအစောင့်လေးမှ လှည့်ကင်းကားထဲမှထွက်ကာ သူ့ကိုနှင်းဆီပန်းတစ်ပွင့်ပေးလိုက်ပြီး " မင်းနဲ့မင်းရဲ့ချစ်သူ အချိန်အကြာကြီးပျော်ရွှင်နိုင်ပါစေလို့ ဆုတောင်းပါတယ်နော်…"

ဗီလာ၏ပြုပြင်ထိန်းသိမ်းရေးမှာ ကျယ်ပြန့်ကာ အားလပ်ရက်တိုင်းတွင် အိမ်ပိုင်ရှင်များအတွက် ထိုသို့သောလှုပ်ရှားမှုများကို လုပ်ပေးလေ့ရှိသည်။ ယီဟွေ့ ပန်းများကို အကြိမ်ရေအတော်များများရရှိခဲ့ဖူးကာ တစ်ကြိမ်တွင်မူ ကျိုးကျင်ဟမ့်မှ မြင်သွားခဲ့ပြီး မျက်မှောင်ကြုတ်လျက် ပန်းဘယ်ကရသလဲဟု မကျေမနပ်မေးလာခဲ့လေသည်။ ထို့နောက် ကျိုးကျင်ဟမ့်မှာ သူ့တွင်လုပ်စရာမရှိသည့်အချိန်တိုင်းအပြင်သို့ထွက်မနေရန် ပြောလာခဲ့သည်။