မျောလွင့်နေသော ပြာမှုန်များ

Chapter 46.1

Chapter 46

နောက်နေ့မနက်စောစောတွင် ဘေးအခန်းမှ တံခါးဖွင့်သံနှင့် အောက်ထပ်သို့ဆင်းသွားသည့် ခြေသံတို့အား သူကြားလိုက်ရသည်။ ဆယ့်ငါးမိနစ်ကြာပြီးနောက် ယီဟွေ့ အိပ်ရာထကာ ဆေးကြောသန့်စင်၍ အဝတ်လဲလိုက်သည်။

သူ အောက်ထပ်ရေချိုးခန်းမှ ထွက်လာချိန်တွင် အန်တီက ပန်းအိုးထဲ၌ နှင်းဆီတစ်စည်းအား ထိုးထည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူမက ယီဟွေ့ကိုမြင်လျှင် ပြုံးကာ ပြောလာ၏။

"ဒါက လူကြီးမင်းကျိုး အခုပဲယူလာတဲ့ ပန်းစည်းလေ ပန်းတွေကအများကြီးပဲ အိုးနဲ့တောင်မဆန့်ချင်ဘူး"

ယခင်ည၌ သူထွက်ပြေးပြီး အပေါ်ထပ်ရောက်သည့်အခါ သူ့အိပ်ယာခေါင်းရင်းနား၌ အနှီနှင်းဆီပန်းစည်းအား တွေ့ခဲ့ရသည်။ သူ့အနေဖြင့် ထိုအရာအား ချီးကျူးခြင်း သို့မဟုတ် ထို့အတွက် ကျေးဇူးတင်ခြင်းတို့လုပ်ကာ အချိန်မဖြုန်းလိုပေ။ ယင်းက သူ့အခန်းထဲရောက်နေမှတော့ သူ့အတွက်လက်ဆောင်အဖြစ် မှတ်ယူ၍ရသည်သာ။ ယီဟွေ့ အနှီပန်းစည်းအား ကောက်ယူကာ တံခါးအပြင်ဘက် စင်္ကြံသို့ လွှင့်ပစ်လိုက်လေသည်။

အန်တီမှ ယင်းကို မြင်သွားပြီး ပန်းအိုးရှာ၍ ထိုးထားလိမ့်မည်ဟု သူဘယ်တော့မှ မတွေးကြည့်ဖူးပေ။

"မနေ့က လူကြီးမင်းကျိုးက အစောကြီးပြန်လာတယ်လေ ဒါကြောင့် အားလပ်ရက်မှာ မင်းနဲ့အတူနေဖို့ လာခဲ့တာ"

အန်တီက ပန်းများအပေါ် ရေဖျန်းအိုးဖြင့် ရေဖျန်းရင်း

"လူကြီးမင်းကျိုးလို လူငယ်လေးက အလုပ်များနေတာတောင် မိသားစုကိုဂရုစိုက်ဖို့ အချိန်ရအောင်ဖဲ့ပေးသေးတယ် သူက အလုပ်မှာအောင်မြင်တဲ့အပြင် ကြည့်ကောင်းသေးတာ မိန်းကလေး၊ ယောက်ျားလေး ဘယ်လောက်များများက သူ့လိုလူအတွက် ငိုနေကြမလဲမသိဘူးနော်"

မူလ၌ အနှီအန်တီမှာ ကျိုးကျင်ဟမ့်၏ စေခိုင်းမှုကြောင့် ထိုကောင်းကွက်များအား ပြောနေသည်ဟု ထင်ခဲ့သည့်တိုင် သူမနှင့်အတော်ကြာအောင် နေပြီးနောက် အန်တီက သူမကိုယ်တိုင် လိုလားစွာ ပြောနေခြင်းဖြစ်ကြောင်း သတိပြုမိလာခဲ့သည်။