မျောလွင့်နေသော ပြာမှုန်များ

Chapter 38.2

Chapter – 38.2

(“ဘယ်ကသာ…ဒါက အရေပြားတစ်ထောက်စာပဲလေ…” )ယီဟွေ့က လေးနက်စွာပြောလာခဲ့သည်။

( “အမေကပြောတယ်…အရမ်းကြည့်ကောင်းတဲ့လူကို လက်တွဲဖော်အဖြစ် မရွေးမိစေနဲ့တဲ့…ဘာလို့ဆို အရမ်းကြည့်ကောင်းတဲ့လူတွေက ရှုပ်တတ်တယ်တဲ့လေ…ငါ့သူငယ်ချင်းရဲ့ ရည်းစားဆို ရည်ရည်မွန်မွန်နဲ့ဆိုပေမယ့် အရမ်းခြေရှုပ်တာ…”)

ဒိုရာဟမ်ဟမ် : (အကုန်လုံးတော့လည်းမဟုတ်ပါဘူး…)

(“ဒါပေါ့…အကုန်လုံးတော့ ဘယ်ဟုတ်မလဲ…” )ယီဟွေ့က ကိုယ်ကိုအနည်းငယ်ရွှေ့ကာ ပက်လက်လှဲအိပ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် မျက်နှာကျက်ကိုစိုက်ကြည့်ရင်း ပြောလာခဲ့၏။ (“ငါသိတဲ့တစ်ယောက်ဆို အရမ်းကြည့်ကောင်းပေမယ့် လူတစ်ယောက်ထဲကိုပဲ စွဲလမ်းနေခဲ့တာ…”)

သူ စွဲလမ်းနေခဲ့တဲ့လူက ငါမဟုတ်ခဲ့တာကလွဲလို့…

သူတို့နှစ်ဦးက နာရီဝက်ကြာသည်အထိ စကားပြောနေခဲ့ကြသည်။ ယီဟွေ့ အကြောက်ပြေသွားကာ စတင်အိပ်ငိုက်လာခဲ့၏။

(“ဘာလို့ခုထိမအိပ်သေးတာလဲ…မင်းလည်းတိုင်ဖွန်းမုန်တိုင်းကို ကြောက်လို့လား…”)

ဒိုရာဟမ်ဟမ် : (တိုင်ဖွန်းက S မြို့ကိုမရောက်ပါဘူး)

ယီဟွေ့၏ နှုတ်ခမ်းထောင့်လေးများ တွန့်ကွေးသွားခဲ့သည်။

(“ဒါဆို ဘာလို့ဒီလောက်နောက်ကျတဲ့အထိ မအိပ်သေးတာလဲ…”)

ဒိုရာဟမ်ဟမ်က အီမိုဂျီအများအပြားနှင့်အတူ စာပြန်လာ၏။ (မင်းမအိပ်ရဲမှာစိုးလို့)

ယီဟွေ့က အရုပ်ကို လက်မောင်းများကြား တင်းတင်းဖက်လိုက်ကာ လေးနက်စွာပြောလိုက်သည်။

(“ဟမ်ဟမ့်ရဲ့အမေက အရမ်းလှတဲ့အပြင် ကြင်နာတတ်တဲ့မိန်းကလေးဖြစ်မှာပဲ…")

တစ်ဖက်လူက ထိုအကြောင်းအရာကို နားမလည်နိုင်မှာစိုးသဖြင့် သူက ရှင်းပြလိုက်သည်။

(“ဟမ်ဟမ်က အရမ်းကြင်နာတတ်တယ်လေ…မင်း ငါ့အပေါ်ကို အရမ်းတွေးပေးတတ်တာပဲ…မင်းရဲ့ကောင်လေးအပေါ်မှာဆို ပိုပြီးကြင်နာမှာပဲမဟုတ်လား…ဒါကို သူကဘာလို့ထွက်သွားရတာလဲ…”)