Chapter 30

297 47 0
                                    


Chapter 30







ယုံကြည်လို့ ရတယ်တဲ့လား... ဘာကို ယုံကြည်ရမှာလဲ...

အရင်တုန်းက သူပြောသမျှ အရာအားလုံးကို ယုံကြည်ပေးခဲ့လို့ ဘာဖြစ်သွားရလဲ... သူ့ကို စောင့်နေတဲ့အရာတွေက မတည်နိုင်တဲ့ ကတိတွေနဲ့ အထပ်ထပ်အခါခါ လိမ်ညာမှုတွေပဲလေ...

ယခင်ဘဝကို ပြန်လည်တမ်းတမိသွားသည့်အခါ ယီဟွေ့က ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ပြန်စုထားပြီး သု့စကားများကို  မကြားဟန်ဆောင်နေလိုက်သည်။

ယီဟွေ့၏ ရည်ရွယ်ချက်က သူ့ကို ရှောင်နေရန်ဖြစ်ကြောင်း သိသာနေသည့်အခါ ကျိုးကျင်ဟမ့် ပျာယာခတ်သွားမိသည်။ သို့ရာတွင် ခဏအကြာ၌ ယီဟွေ့ထံတွင် တစ်စုံတစ်ရာမှားယွင်းနေကြောင်း သတိပြုမိသွားသည်။

" ခြေထောက်မှာ ဒဏ်ရာရသွားတာလား..."

ကျိုးကျင်ဟမ့်က ရှေ့တိုးလာပြီး စောင်အပြင်ဘက်မှ ယီဟွေ့၏ဒူးကိုထိလိုက်သည်။ ဘောင်းဘီစက အနီရောင်များဖြင့် စိုရွှဲနေပေသည်။

" သွေးတွေပါလား... ကိုယ့်ကို ဘာလို့မပြောတာလဲ..."

ယီဟွေ့က အမှန်ပင် သတိမပြုမိခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ သူ အဝတ်အစားလဲလိုက်စဉ်ကလည်း အလျင်အမြန်လဲလိုက်ခြင်းဖြစ်ရာ အဘယ့်ကြောင့်နာကျင်နေသည်ကို မစစ်ဆေးခဲ့မိပေ။ ယခုအခါမှသာ အရေပြားပေါ် ဒဏ်ရာရသွားကြောင်း သိလိုက်ရသည်။

" ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး..."

ယီဟွေ့၏အသံက တိုးညှင်းနေသည်။ သူ့ခြေထောက်ကို ကွေးလိုက်ပြီး ကျိုးကျင်ဟမ့်၏‌ဘက်ကို ရှောင်ပြီး ဘေးနားကပ်နေလိုက်သည်။

ကျိုးကျင်ဟမ့်ကို သူ သဘောပေါက် နားလည်ထားပုံအရ ဤသို့ ကြိမ်ဖန်များစွာ ငြင်းဆန်ခံနေရပါက ကျိန်းသေပေါက် ထပ်မံကြိုးစားတော့မည်မဟုတ်ပေ။

သူ မသိလိုက်သည်မှာ ထိုလူက ရှေ့တိုးလာပြီး သူ့ခန္ဓာကိုယ်အနေအထားကိုလည်း ထိုင်နေရာမှ ဆောင့်ကြောင့်‌ ပြောင်းထိုင်လိုက်သည်။ သူ ယီဟွေ့၏ ဘောင်းဘီစကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် လိပ်တင်လိုက်ပြီး မေးလိုက်သည်။

မျောလွင့်နေသော ပြာမှုန်များWhere stories live. Discover now