မျောလွင့်နေသော ပြာမှုန်များ

Chapter 59.1 (End)

Chapter 59.1 ( Main Story End )

ဆေးရုံဆင်းသည့်နေ့တွင် အက်စ်မြို့၌ နှင်းများကျနေခဲ့သည်။ ဆေးရုံမှ ထွက်လာသည်နှင့် ကျိုးကျင်ဟမ့် ပထမဆုံးပြုလုပ်သည့်အရာက ဓာတ်ပုံများရိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

လွန်ခဲ့သောရက်အနည်းငယ်က ဝေ့ပေါ်ထဲပြန်ဝင်ပြီး commentsများကို ကြည့်လိုက်စဉ်က ဒေါသထွက်လွန်း၍ သူ့ဖုန်းကို ပစ်ပေါက်လုနီးပါးပင် ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ အကယ်၍ သူ့ဖုန်းကိုပစ်ပေါက်လိုက်ပါက ယီဟွေ့က သူ့ကို ပန်းသီးမခွာကျွေးတော့မည့်အပြင် ဖုန်းထဲမှ ဓာတ်ပုံများပါ ဖျက်ပစ်မည်ဟု ပြော၍ ကျိုးကျင်ဟမ့်က စိတ်ငြိမ်ငြိမ်ထားကာ ဖုန်းကိုချထားလိုက်ပြီး ရိုးသားဖြူစင်စွာဖြင့် ပြောလိုက်သည်။

" ကိုယ်က လွှင့်ပစ်ချင်လို့ မဟုတ်ပါဘူး... ပြန်မပြင်ခင် အရင်လို ကောင်းသေးရဲ့လား သိချင်လို့ပါ ..."

တစ်လကျော်ခန့် ခုတင်ပေါ်တွင် လှဲနေခဲ့ရခြင်းကြောင့် ကျိုးကျင်ဟမ့်က ဆေးရုံမဆင်းမီ ရက်အနည်းငယ်အလိုတွင် ပို၍ တက်ကြွလာခဲ့သည်။ လေဆာဖြင့် အမာရွတ်ကိုဖျောက်ခြင်းကလည်း အံ့ဩစရာကောင်းလွန်းလှသည်။ သူ ဆေးရုံမှ မဆင်းမီအချိန်တွင် မျက်နှာပေါ်မှ အမာရွတ်က အပြည့်အဝနီးပါး ပျောက်သွားခဲ့သည်။

တစ်ရက်တွင် ယီဟွေ့က အနုပညာကျောင်းမှ လက်ချာတစ်ခုကို သွားတက်ရောက်ရမည်ဖြစ်၍ လူနာဖြစ်သူကို အကောင်းဆုံးဖျောင်းဖျခဲ့သည်။ နှစ်နာရီခန့်ကြာမြင့်သည့်လက်ချာကို နားထောင်ပြီးသည့်နောက်တွင် အပြင်ထွက်လာချိန်၌ ဝင်ပေါက်တွင် အနီရောင်ပြိုင်ကားတစ်စီးရပ်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ကျိုးကျင်ဟမ့်က လူနာဝတ်စုံကိုပင် မလဲထားပေ။ လူနာဝတ်စုံပေါ်တွင် ကုတ်အင်္ကျီတစ်ထည်ဝတ်လာပြီး ယီဟွေ့ကို လာကြိုခြင်းဖြစ်သည်။  အပြန်လမ်းတွင် ‌ဆရာဝန်နှင့် သူနာပြုများ မမြင်အောင် ဆေးရုံမှ တိတ်တဆိတ်ခိုးထွက်နိုင်ခဲ့သည့်အကြောင်းများကို ယီဟွေ့အား ဂုဏ်ယူဝင့်ကြွားစွာဖြင့် ပြောပြနေသည်။

ထိုအချိန်တွင် သူ့အေးဂျင့်က ပရိသတ်များစိတ်အေးလက်အေးရှိစေရန် ဝေါပေါ်၌ ပို့စ်တင်ပေးရန် ပြောလာသည်။ သူက နှင်းကျနေသည့် ဓာတ်ပုံကို စာအချို့ဖြင့် တွဲတင်ထားသည်။